Οι αλλαγές και οι προοπτικές εξέλιξης στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας στην Αιτωλοακαρνανία κατά τη περίοδο της οικονομικής κρίσης

Abstract

Οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης βρίσκονται σε καθεστώς ριζικών αλλαγών. Οι αλλαγές αυτές είναι φυσική απόρροια μιας μεγάλης μεταρρυθμιστικής προσπάθειας στο διοικητικό σύστημα της χώρας, που είχε ως αφετηρία την ίδρυση των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, την κατάργησή τους λίγα χρόνια μετά, το νόμο Καποδίστρια και τέλος την εφαρμογή του νόμου Καλλικράτη σήμερα, ο οποίος παρουσιάζει σοβαρές δυσκολίες .Η άσκηση πολιτικών που στοχεύουν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και την παροχή κοινωνικής φροντίδας και προστασίας στην τοπική κοινωνία στοιχειοθετούν το νέο σύνθετο πλαίσιο ευθυνών και αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Η ευθύνη άσκησης κοινωνικής πολιτικής, μετατοπίζεται από τη κεντρική εξουσία στη τοπική αυτοδιοίκηση. Για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης, δημιουργούνται νέα εταιρικά σχήματα και συνεργασίες κρατικών φορέων, φορέων τοπικής αυτοδιοίκησης, συλλόγων, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και Εκκλησίας. Η επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής είναι καθοριστικής σημασίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση στρέφεται προς την τοπική αυτοδιοίκηση, την θεωρεί σημαντική για την προώθηση προγραμμάτων ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας, τα οποία συμβάλουν στην κοινωνική συνοχή. Η ανάγκη αναδιάρθρωσης των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας, εξαιτίας των συνεπειών που επέφερε η οικονομική κρίση, κρίνεται απαραίτητη. Για την αντιμετώπιση του φαινομένου του κατακερματισμού των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας, χρειάζεται κοινωνικός σχεδιασμός, επαναλαμβανόμενες έρευνες για την διαπίστωση των πραγματικών αναγκών των πολιτών και αγαθά κίνητρα. Τα αγαθά κίνητρα συντελούν στην ανάπτυξη καλών συνεργασιών και στην ενότητα των εμπλεκόμενων φορέων. Εξίσου καθοριστικής σημασίας είναι η ρύθμιση των νομοθετικών κενών που προέκυψαν από την εφαρμογή του νόμου του Καλλικράτη και η οριοθέτηση των 5 σχέσεων μεταξύ των φορέων άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Η εγκαθίδρυση πληροφοριακών διαλειτουργικών συστημάτων μπορεί να επιλύσει σοβαρά ζητήματα που αφορούν παροχές στους ίδιους ωφελούμενους από διαφορετικές υπηρεσίες και φορείς παροχής κοινωνικής πρόνοιας. Στη σημερινή εποχή η δημιουργία ενός συντονιστικού φορέα από την τοπική αυτοδιοίκηση που θα ασκεί εποπτεία έλεγχο και αξιολόγηση, φαίνεται να αποτελεί μια εναλλακτική πρόταση για την αναβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών πρόνοιας και την ελαχιστοποίηση του κόστους τους.