Η πολιτική της συνταγογράφησης βάσει δραστικής ουσίας: πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, όπως ανακύπτουν απο την Ευρωπαϊκή εμπειρία
Προβολή/ Άνοιγμα
Ημερομηνία
2016-07-04Συγγραφέας
Μπραουδάκη, Εμμανουέλα
Μεταδεδομένα
Εμφάνιση πλήρους εγγραφήςΕπιτομή
Σκοπός: Ο στόχος της διατριβής είναι η μελέτη της εφαρμογής της συνταγογράφησης βάσει
δραστικής ουσίας στην Ευρώπη, ως μέτρο ελέγχου της ζήτησης. Επιπλέον, η εργασία αυτή
αποσκοπεί στην ανάλυση της επίδρασης του μέτρου στην αποτελεσματικότητα ενός
συστήματος υγείας και στη διερεύνηση των αποτελεσμάτων του μέτρου στην ΕΕ. Τέλος,
εξετάζονται προσεκτικά ζητήματα που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σε επίπεδο εθνικής
πολιτικής στις χώρες που εφαρμόζεται ή δύναται να εφαρμοστεί η υπό εξέταση πολιτική.
Μέθοδος: Για τη διερεύνηση της εφαρμογής της συνταγογράφησης κατά ΔΚΟ στην Ευρώπη
και για την αποτύπωση των αποτελεσμάτων του μέτρου στα συστήματα και την πολιτική υγείας
των χωρών της Ευρώπης επιλέχθηκε η μεθοδολογία της αφηγηματικής/ συστηματικής
ανασκόπησης.
Αποτελέσματα και συμπεράσματα: Η συνταγογράφηση κατά ΔΚΟ εφαρμόζεται υποχρεωτικά
σε εννέα χώρες, προτείνεται σε δεκαέξι, ενώ απαγορεύεται μόνο σε τρεις. Η συνταγογράφηση
κατά ΔΚΟ αποτελεί μέτρο ενίσχυσης της αποδοτικότητας της συνταγογράφησης και έχει
σημαντικό ρόλο στην αύξηση της κατανάλωσης γενοσήμων. Επιπλέον, διευκολύνει την
επικοινωνία μεταξύ των επαγγελματιών υγείας και μειώνει την πιθανότητα σύγχυσης και
σφαλμάτων κατά τη διαδικασία συνταγογράφησης και χορήγησης του φαρμάκου. Ωστόσο,
κατά την προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας να ενσωματώσει την πρακτική αυτή στην εθνική
πολιτική φαρμάκου, παρατηρούνται ορισμένα ζητήματα τα οποία χρήζουν προσοχής, ώστε η
εφαρμογή του μέτρου να είναι επιτυχής. Ενδεικτικά, αναφέρονται ζητήματα, όπως οι δυσκολίες
κατά την απόδοση ονομασίας σε βιο-ομοειδή φάρμακα, η δυσκολία αποδοχής και
ολοκληρωμένης κατανόησης του τρόπου εφαρμογής και των θετικών αποτελεσμάτων του
μέτρου, ο προσδιορισμός του τρόπου λειτουργίας της πρακτικής αυτής και η ενσωμάτωση και
εναρμόνισή του με τις υπόλοιπες κατευθύνσεις της πολιτικής υγείας. Τέλος, αναφέρονται
ζητήματα όπως η ανάγκη ενσωμάτωσης της πρακτικής στα προγράμματα σπουδών των
ιατρικών σχολών και η προσαρμογή των συστημάτων ηλεκτρονικής συνταγογράφησης ή και
ηλεκτρονικού φακέλου ασθενούς βάσει των ΔΚΟ.