Ιατρικός τουρισμός: Νέες τάσεις και καλές πρακτικές. Η περίπτωση της Ελλάδας

Abstract

Εισαγωγή: Ο Τουρισμός Υγείας εμπεριέχει τον Τουρισμό Ευεξίας, τον Ιατρικό Τουρισμό και τον Ιαματικό Τουρισμό. Οι επί μέρους κλάδοι της εν λόγω μορφής τουρισμού, εφόσον αναπτυχθούν κατάλληλα και αξιοποιηθούν, μπορούν να αποτελέσουν σημαντική πηγή εσόδων. Στην παρούσα εργασία αντικείμενο μελέτης είναι ο κλάδος του Ιατρικού Τουρισμού. Ενός κλάδου του Τουρισμού Υγείας που αναπτύσσεται σε παγκόσμιο επίπεδο αρκετά χρόνια και τελευταία γίνονται προσπάθειες ενασχόλησης με το συγκεκριμένο κλάδο και στην Ελλάδα. Στο πρώτο μέρος της διπλωματικής εργασίας, γίνεται καταγραφή των νέων τάσεων παγκοσμίως που αφορούν τον Ιατρικό Τουρισμό και μελετώνται οι καλές πρακτικές που εφαρμόζουν χώρες, που ήδη δραστηριοποιούνται στην αγορά του Ιατρικού Τουρισμού, έχοντας καταγράψει σημαντικά βήματα προόδου. Το δεύτερο μέρος της διπλωματικής εργασίας, αφορά τη μελέτη περίπτωσης της Ελλάδας, ως χώρα που θεωρείται με πολύ μικρή συμμετοχή στο χάρτη του Ιατρικού Τουρισμού και μέσω ιδιωτικών πρωτοβουλιών προσπαθεί να δραστηριοποιηθεί και να αποκτήσει μερίδιο αγοράς στον εν λόγω κλάδο. Σκοπός της έρευνας είναι η διαπίστωση στο εάν η Ελλάδα μπορεί να καταστεί από τις πρώτες χώρες επιλογής στις προτιμήσεις των Διεθνών Ασθενών, ποια η συμβολή της ελληνικής πολιτείας αναφορικά με τον Ιατρικό Τουρισμού, η σημαντικότητα του ρόλου του ιατρικού τουριστικού πράκτορα και ποια η ανταπόκριση των θεραπευτηρίων στη δραστηριοποίηση του κλάδου του Ιατρικού Τουρισμού .Ο Ιατρικός Τουρισμός απευθύνεται στους Διεθνείς Ασθενείς, όπως αποκαλούνται, προκειμένου να μεταβούν σε μία χώρα διαφορετική από τη χώρα διαμονής τους, με σκοπό να λάβουν υπηρεσίες υγείας και να συνδυάσουν στιγμές χαλάρωσης και ευεξίας. Ο Ιατρικός Τουρισμός επομένως, απαιτεί τη συνεργασία των ταξιδιωτικών ιατρικών πρακτόρων, των μονάδων υγείας και των ξενοδοχειακών μονάδων. Σημαντική είναι η συμβολή και της πολιτείας, μέσω του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Τουρισμού.

Σκοπός: Η διπλωματική εργασία πραγματεύεται τις νέες τάσεις και καλές πρακτικές του Ιατρικού Τουρισμού σε διεθνές επίπεδο και εν συνεχεία μελετάται η περίπτωση της Ελλάδας, αναφορικά με την ενασχόλησή της και τα βήματα προόδου στον Ιατρικό Τουρισμό. Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε δευτερογενής και πρωτογενής έρευνα με τη μορφή συνέντευξης και χρήση ερωτηματολογίων στον κύριο πράκτορα Ιατρικού Τουρισμού που δραστηριοποιείται στην ελληνική αγορά και στον αρμόδιο κέντρου αποκατάστασης και αποθεραπείας που εδρεύει στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Για την συγγραφή της διπλωματικής εργασίας, χρησιμοποιήθηκαν τα αποτελέσματα των συνεντεύξεων ενώ η τεκμηρίωση του θέματος βασίστηκε στη Ελληνική και ξένη αρθρογραφία και βιβλιογραφία. Σκοπός της ερευνήτριας ήταν η μελέτη του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού αναφορικά με την αντιμετώπιση των Διεθνών Ασθενών. Γεγονός που δεν κατέστη εφικτό, λόγω της μη ανταπόκρισης των διοικήσεων των μονάδων υγείας στο κάλεσμα για συμμετοχή στην έρευνα.

Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της έρευνας φανερώνουν πως η Ελλάδα έχει να διανύσει αρκετό δρόμο, ώστε να αποτελεί μία από τις πρώτες προτιμήσεις των Διεθνών Ασθενών. Η ελληνική πολιτεία απέχει και η όποια πρόοδος στον κλάδο του Ιατρικού Τουρισμού, αφορά ιδιωτική πρωτοβουλία. Πράκτορας Ιατρικού Τουρισμού, πέραν ενός που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, δεν υφίσταται, όπως απουσιάζουν και ξενοδοχειακές μονάδες που έχουν λάβει πιστοποίηση ως Medical Tourism Friendly Hotel, ώστε να παρέχουν υπηρεσίες διαμονής και φιλοξενίας στους ασθενείς - επισκέπτες, με το πέρας της θεραπείας τους.

Συμπεράσματα: Τα ιδιωτικά θεραπευτήρια και τα κέντρα αποκατάστασης και αποθεραπείας έχουν λάβει τις απαραίτητες πιστοποιήσεις - διαπιστεύσεις, ώστε να παρέχουν υπηρεσίες υγείας στους Διεθνείς Ασθενείς, αρκετά εκ των οποίων δραστηριοποιούνται έντονα με τον Ιατρικό Τουρισμό. Ο ανταγωνισμός όμως είναι έντονος. Γίνονται προσπάθειες συλλογικής δράσης, από την έρευνά όμως προέκυψε, πως ο κάθε οργανισμός δρα μόνο προς το δικό του όφελος και όχι προς το συλλογικό καλό.