Αποκατάσταση καρκινοπαθών και οργάνωση κέντρων αποκατάστασης

Abstract

Η αύξηση της νοσηρότητας από διάφορες μορφές καρκίνου, ή έγκαιρη διάγνωση, οι αποτελεσματικές νέες αντικαρκινικές θεραπείες, η σημαντική αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και το αυξημένο ποσοστό ηλικιωμένων ανθρώπων στο συνολικό πληθυσμό έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των επιζώντων καρκινοπαθών, δηλαδή ασθενών οι οποίοι έχουν πλήρως αποθεραπευτεί από τη νόσο τους και προσπαθούν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Ο καρκίνος αλλά και οι ογκολογικές θεραπείες μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των καρκινοπαθών, όχι μόνο κατά τη διάρκεια των θεραπειών, αλλά και χρόνια μετά την ολοκλήρωση τους. Οι ασθενείς προσπαθούν να προσαρμοστούν στην εμπειρία του καρκίνου αλλά συνδέονται και με προβλήματα που μπορεί να είναι σωματικά (μειωμένη φυσική ικανότητα, κόπωση), ψυχολογικά (άγχος, κατάθλιψη, ανασφάλεια) και κοινωνικά (απομόνωση, ανεργία). Στην παρούσα εργασία αναφέρονται στατιστικά στοιχεία σχετικά με τη συχνότητα του καρκίνου και γίνεται μια αποτύπωση των ογκολογικών υπηρεσιών στην Κύπρο. Στη συνέχεια περιγράφονται οι επιπτώσεις της θεραπείας στην ποιότητα της ζωής, η ανάγκη για αποκατάσταση, καθώς και η ανάπτυξη προγραμμάτων αποκατάστασης για ασθενείς με καρκίνο μετά την ολοκλήρωση των ογκολογικών θεραπειών. Η αποκατάσταση των καρκινοπαθών έχει ενταχθεί, παγκοσμίως, σε πλείστα συστήματα υγείας με αρκετά θετικά αποτελέσματα. Στους ασθενείς οι οποίοι παρουσιάζουν επιπτώσεις, απόρροια των θεραπειών, θα πρέπει έγκαιρα και αποτελεσματικά να τους παρέχονται υποστηρικτικές παρεμβάσεις φροντίδας, όπως τα προγράμματα αποκατάστασης, καθώς διαπιστώνεται ότι η επανένταξη των ασθενών αυτών στο κοινωνικό σύνολο, έχει τη δυνατότητα να είναι ένα αποδοτικό μέσο δαπάνης οικονομικών πόρων υγειονομικής περίθαλψης. Στην Κύπρο ενώ λειτουργούν με απόλυτη επιτυχία, από εθελοντικές οργανώσεις, υπηρεσίες ανακουφιστικής φροντίδας σε ασθενείς τελικού σταδίου η αποκατάσταση των επιζώντων καρκινοπαθών δεν έχει τύχει ανάλογης φροντίδας και διαχείρισης. Επίσης οι ανάγκες των επιζώντων καρκινοπαθών στην Κύπρο δεν έχουν αξιολογηθεί και έτσι δεν υπάρχουν τα απαραίτητα στοιχεία τα οποία να τύχουν επεξεργασίας και μελέτης προσδοκώντας στην εξαγωγή στοιχείων τα οποία να αναδείξουν τις πραγματικές ανάγκες των ασθενών αυτών. Η ανάγκη επιστημονικών ερευνών θα βοηθήσει σε αυτό τον τομέα. Συμπερασματικά η αποκατάσταση του Κύπριου καρκινοπαθή κρίνεται αδιαμφισβήτητα αναγκαία και θα πρέπει το Υπουργείο Υγείας αλλά και οι σύνδεσμοι ασθενών να σχεδιάσουν προγράμματα, να αναπτύξουν πρωτόκολλα κλινικής πρακτικής, και να επενδύσουν στην έρευνα ούτως ώστε οι ασθενείς να επανενταχθούν με απόλυτη επιτυχία στο κοινωνικό σύνολο προσφέροντας μας την παραγωγικότητα τους, τις ικανότητες τους αλλά και τις εμπειρίες μιας ζωής.