Ο ρόλος των διοικήσεων ανθρώπινου δυναμικού στους οργανισμούς σήμερα. Η περίπτωση της Κύπρου
Επιτομή
Η διοίκηση ανθρώπινων πόρων ή διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, ορίζεται ως η διοικητική λειτουργία που μελετά, εφαρμόζει και εποπτεύει όλες τις δραστηριότητες που έχουν άμεση σχέση με τη διοίκηση και ανάπτυξη του ανθρώπινου παράγοντα στα πλαίσια μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού. (Παπαλεξανδρή, Μπουραντάς 2003)
Η διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού αποτελεί μία από τις δύο κύριες λειτουργίες της διοίκησης επιχειρήσεων. Το ανθρώπινο δυναμικό των σύγχρονων επιχειρήσεων αποτελεί το κυριότερο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ή μειονέκτημα τους. Όπως αναφέρει ο Jim Alef ‘Αν εξετάσουμε τις πηγές σταθερού ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος κατά την τελευταία δεκαετία, η μόνη που έχει διατηρηθεί είναι η ποιότητα των ανθρώπων που δουλεύουν για σένα’.
Σκοπός της Έρευνας
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση της σημαντικότητας και του ρόλου της διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Κύπρο. Επίσης στην παρούσα εργασία γίνεται σύγκριση με παρόμοια εργασία που έγινε το 2002 από την Δρ. Ελένη Σταύρου Κωστέα, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δείγμα
Το δείγμα της παρούσας εργασίας αποτελούν 298 επιχειρήσεις ή οργανισμοί που δραστηριοποιούνται στην Κύπρο και εργοδοτούν πάνω από εκατόν εργαζόμενους.
2
Αποτελέσματα
Η ερευνητική εργασία μας έδωσε τα πιο κάτω αποτελέσματα.
Πέντε στις δέκα από τις μεγάλες επιχειρήσεις και έξι στις δέκα από τις μικρές, περιλαμβάνουν το διευθυντή του ανθρώπινου δυναμικού στην εκτελεστική διοίκηση του οργανισμού.
Επτά στις δέκα μεγάλες επιχειρήσεις και σχεδόν πέντε στις δέκα από τις μικρές, εμπλέκουν τη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού στον καθορισμό της γενικής στρατηγικής του οργανισμού.
Επτά περίπου στις δέκα μεγάλες επιχειρήσεις απάντησαν ότι έχουν καταγεγραμμένη στρατηγική διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και μόλις δύο στις δέκα απάντησαν αρνητικά. Όσον αφορά τις μικρές επιχειρήσεις σχεδόν έξι στις δέκα απάντησαν αρνητικά και μόλις 2,6 στις δέκα απάντησαν θετικά.
Πέντε στις δέκα επιχειρήσεις απάντησαν ότι δεν έχουν μη καταγεγραμμένη πολιτική διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και μόλις 1,6 στις δέκα ότι έχουν. Όσον αφορά τις μικρές επιχειρήσεις περίπου τρεις στις δέκα απάντησαν αρνητικά και τρεις στις δέκα θετικά.
Επτά στις δέκα μεγάλες επιχειρήσεις απάντησαν ότι υπάρχει καταγεγραμμένη πολιτική ανάπτυξης στον οργανισμό τους και δύο στις δέκα απάντησαν ότι δεν υπάρχει. Στις μικρές επιχειρήσεις τέσσερις στις δέκα απάντησαν θετικά και περίπου τρεις στις δέκα αρνητικά.
Επτά στις δέκα μεγάλες επιχειρήσεις απάντησαν ότι έχουν καταγεγραμμένη εκπαιδευτική πολιτική και μόνο δύο στις δέκα ότι δεν έχουν. Στις μικρές μόνο σχεδόν οι μισές, πέντε
3
στις δέκα, απάντησαν ότι έχουν καταγεγραμμένη εκπαιδευτική πολιτική και τρεις στις δέκα ότι δεν έχουν.
Σχεδόν εννέα στις δέκα μεγάλες επιχειρήσεις απάντησαν ότι γίνεται ανάλυση των εκπαιδευτικών αναγκών του προσωπικού και μόνο 0,4 στις δέκα απάντησαν αρνητικά. Παρόμοια αποτελέσματα πήραμε και για τις μικρές επιχειρήσεις όπου οκτώ στις δέκα απάντησαν θετικά και μόνο 1,6 στις δέκα απάντησαν αρνητικά.
Επτά στις δέκα μεγάλες επιχειρήσεις απάντησαν ότι παρακολουθούν τα αποτελέσματα της εκπαίδευσης του προσωπικού τους και μόνο το 1,6 απάντησαν αρνητικά. Στις μικρές επιχειρήσεις έξι στις δέκα απάντησαν θετικά και τρεις στις δέκα απάντησαν αρνητικά.
Τέσσερις στις δέκα μεγάλες επιχειρήσεις απάντησαν ότι δεν χρησιμοποιούν σχέδια ‘high flyer’ για τους εργαζομένους και μόνο δύο στις δέκα απάντησαν ότι χρησιμοποιούν. Από τις μικρές επιχειρήσεις σχεδόν πέντε στις δέκα απάντησαν αρνητικά και μόνο 1,5 στις δέκα απάντησαν θετικά.