Παράγοντες υποκίνησης νοσηλευτικού προσωπικού σε νοσοκομείο του Ε.Σ.Υ - Μελέτη περίπτωσης του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας

Abstract

Εισαγωγή: Η υποκίνηση (motivation) αποτελεί τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, μέσω της οποίας το άτομο αποφασίζει τα επιθυμητά αποτελέσματα και θέτει σε δράση εκείνες τις συμπεριφορές, που θα το οδηγήσουν στην επίτευξη των προκαθορισμένων επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων. Είναι οι ενεργητικές δυνάμεις που ωθούν τους εργαζόμενους να δραστηριοποιηθούν προς επίτευξη των στόχων του Οργανισμού και διακρίνεται σε εσωτερική και εξωτερική υποκίνηση. Σκοπός: Η παρούσα έρευνα στοχεύει στην αποτύπωση και τον προσδιορισμό των παραγόντων εκείνων, που υποκινούν το Νοσηλευτικό προσωπικό σε ένα Περιφερειακό Δημόσιο Γενικό Νοσοκομείο και τη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της επαγγελματικής ικανοποίησης και υποκίνησης. Δείγμα και Μέθοδος: Για τη διερεύνηση του θέματος και τη διεξαγωγή της έρευνας, χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο αξιολόγησης των παραγόντων υποκίνησης (Paleologou et. al, 2006). Το ερωτηματολόγιο διανεμήθηκε σε επιλεγμένο δείγμα του Νοσηλευτικού προσωπικού του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, το οποίο επιλέχθηκε με την μέθοδο δειγματοληψίας ευκολίας. Για την στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε, περιγραφική και επαγωγική στατιστική με το κριτήριο t-test και η ανάλυση διασποράς ANOVA καθώς και πίνακες συσχέτισης. Αποτελέσματα: Η παρούσα έρευνα έδειξε ότι, το Νοσηλευτικό προσωπικό του Γ. Ν. Λαμίας, υποκινείται περισσότερο από εσωτερικούς παράγοντες υποκίνησης, αναδεικνύοντας ως κυριότερο τα «Επιτεύγματα» και υποδεέστερο τις «Απολαβές – Ανταμοιβές». Ενώ όσοι διοικούν προσωπικό είναι περισσότερο ικανοποιημένοι από την εργασία τους, με τις γυναίκες να υπερτερούν των ανδρών. Συμπεράσματα: Ο παράγοντας «Επιτεύγματα» με Μ.Ο 3,96 κυριαρχεί, ενώ ακολουθεί ο παράγοντας «Συναδελφικότητα» με Μ.Ο. 3,66, ο παράγοντας «Χαρακτηριστικά εργασίας» με Μ.Ο. 3,51, έναντι του παράγοντα «Απολαβές- Ανταμοιβές» ο οποίος έχει Μ.Ο μόλις 2,21, παρά την οικονομική κρίση της χώρας μας. Επιβεβαιώθηκε ότι οι Νοσηλευτές θεωρούν το επάγγελμά τους περισσότερο ως λειτούργημα χωρίς διαφοροποιήσεις ανάμεσα στα φύλα, την ηλικία ή το επίπεδο εκπαίδευσης. Η επαγγελματική ικανοποίηση κατέδειξε τις γυναίκες Νοσηλεύτριες, ως πιο ικανοποιημένες και αντίστοιχα όσους διοικούν προσωπικό, ενώ λιγότερο ικανοποιημένους όσους εκτελούν τα καθήκοντά τους σε κυκλικό ωράριο.