Θεραπευτικές και ηθικές επιλογές στο Λυκόφως της ζωής

Ο βιολογικός κύκλος της ζωής του ανθρώπου ολοκληρώνεται με το θάνατο. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό έμβιο ον που έχει επίγνωση του θανάτου. Η ανθρώπινη ζωή έχει εγγενή αξία και θεωρείται το μεγαλύτερο αγαθό και η διαφύλαξή της, το μεγαλύτερο δικαίωμα του ανθρώπου. Ο θάνατος, δηλαδή η απώλειά της ζωής και όλων όσα η ζωή συνεπάγεται, θεωρείται κακό.

Η ιατρική στοχεύει σταθερά στην πρόληψη και θεραπεία των νόσων, στη διαφύλαξη της υγείας και στην παράταση της ζωής. Παρά τις αξιοθαύμαστες δυνατότητές της, η ιατρική δεν μπορεί να καταργήσει το θάνατο. Όταν η υγεία ενός ανθρώπου φθίνει σταθερά και μπαίνει στην τελική και μη αναστρέψιμη πορεία προς το θάνατο, δημιουργούνται πολλά επιστημονικά και ηθικά διλήμματα.

Σκοπός αυτής της μεταπτυχιακής διατριβής είναι να περιγράψει συνοπτικά τη διαδικασία του θανάτου και τη σημασία του για τον άνθρωπο. Να ερευνήσει τι έχει πραγματικά σημασία για έναν άνθρωπο που βαίνει προς το θάνατο και τι θα θεωρούσε «καλό θάνατο». Να παραθέσει τις υπάρχουσες δυνατότητες θεραπείας και φροντίδας του ασθενή στα τελικά στάδια της ζωής του και να προτείνει κριτήρια με βάση τις αρχές της ιατρικής ηθικής για τη λήψη αποφάσεων που αφορούν στον θνήσκοντα άνθρωπο.

Μελετήθηκε βιβλιογραφία σχετικά με τις φιλοσοφικές απόψεις για τη ζωή και το θάνατο, για τις αρχές της ιατρικής ηθικής και την εφαρμογή τους στην οριακή κατάσταση του επικείμενου θανάτου και ανασκοπήθηκαν ιατρικές και νοσηλευτικές εργασίες για τα οφέλη και τους κινδύνους των πιθανών επιλογών.

Με επιστημονικά και ηθικά κριτήρια, η διασφάλιση ενός ανώδυνου και αξιοπρεπούς θανάτου για έναν ασθενή τελικού σταδίου, μπορεί να επιτευχθεί αν – με τη συναίνεσή του ή των συγγενών του – αποφύγουμε μάταιες θεραπείες και εξασφαλίσουμε ανακουφιστική φροντίδα, που θα του προσφέρει ποιοτικό χρόνο για τη ζωή που του απομένει.