Μέσα πειθούς στο Corpus των έργων του Γοργία

Abstract

Στην παρούσα πτυχιακή διατριβή επιχειρείται μια εκτενής μελέτη και ενδελεχής εξέταση των δύο σωζόμενων λόγων – παιγνίων του Γοργία του Λεοντίνου, του Ἑλένης ἐγκωμίου και του Ὑπὲρ Παλαμήδους ἀπολογίας, όπως επίσης και των αποσπασμάτων από τη φιλοσοφική πραγματεία Περὶ τοῦ μὴ ὄντος ἤ περὶ φύσεως, από τον Ἐπιτάφιο και άλλα έργα του, που σώζονται σε σπαράγματα μέσα από μαρτυρίες. Σε αυτά θα αναζητήσουμε τα υφολογικά/τεχνικά χαρακτηριστικά αλλά και τους ρητορικούς τρόπους που χρησιμοποιεί ο Γοργίας για να υποστηρίξει τα επιχειρήματά του, με σκοπό να πείσει το ακροατήριό του. Συγκεκριμένα στους σωζόμενους ακέραιους λόγους του θα εντοπίσουμε τα ρητορικά μέσα που δανείζεται από την ποίηση και τις μεθόδους πειθούς που χρησιμοποιεί για να αποδείξει την αθωότητα της Ελένης και του Παλαμήδη και θα τεκμηριώσουμε τις απαντήσεις μας με παραπομπές από τα πρωτότυπα κείμενα. Στη συνέχεια, θα μελετήσουμε την επιλογή των θεμάτων και στα σπαράγματά του θα αναλύσουμε τα στοιχεία από τα οποία φαίνεται η ρητορική ικανότητα του ρήτορα-σοφιστή. Από τη συνολική αποτίμηση του έργου του Γοργία καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι υπήρξε δεινός ρήτορας και ότι οι καινοτομίες του αποτέλεσαν σταθμό για την ιστορία της αρχαίας ελληνικής ρητορικής.