Ο Αποδομημένος Λόγος στα Έργα 4:48 Ψύχωση και Λαχταρώ της Σάρα Κέιν, και η Μεταδραματική του Προσέγγιση από την Κυπριακή Σκηνή του 21ου Αιώνα.

Abstract

Ο στόχος της παρούσας διατριβής είναι ο εντοπισμός των νοηματικών προκλήσεων που προκύπτουν από τον αποδομημένο χαρακτήρα της γραφής της Σάρα Κέιν στα έργα Λαχταρώ και 4:48 Ψύχωση. Οι παράμετροι αποδόμησης που εξετάζονται είναι η φόρμα του κειμένου, η διακειμενικότητα και ο διαχωρισμός σώματος-πνεύματος με αποτέλεσμα τη διάσπαση της συνειδήσεως των χαρακτήρων. Στο πρώτο μέρος της διατριβής γίνεται σύντομη αναφορά στο ψυχολογικό προφίλ της Σάρα Κέιν καθώς κατά τη διάρκεια της έρευνας έχουμε διαπιστώσει ότι επηρεάζει τόσο την πρόσληψη του κοινού και των κριτικών, όσο και τις σκηνοθετικές-παραστατικές επιλογές. Ιδιαίτερη σημασία δίδεται στην ανάλυση των υπό εξέταση έργων με βάση την ένταξή τους στο μεταδραματικό και το In-Yer-Face θέατρο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάλυσης παρατίθενται αναφορές στις αρχές του Hans-Thies Lehmann για τα μεταδραματικά παραστατικά σημεία, όπως επίσης και στον Ντεριντά σχετικά με τις αρχές της αποδόμησης και της Julia Kristeva για τη σημειωτική του διαχωρισμού του σώματος από τη γλώσσα. Με το πέρας της θεωρητικής ανάλυσης των έργων, αναλύονται οι παραστάσεις των έργων που έγιναν στην Κύπρο με συγκριτική προσέγγιση, και εντοπίζονται οι καινοτόμες μέθοδοι και τεχνικές που εφαρμόστηκαν από τους σκηνοθέτες για να αποκωδικοποιηθεί το κείμενο. Μέσα από το παραστατικό υλικό που επισυνάπτεται, τις συνεντεύξεις των σκηνοθετών που έδωσαν για την παρούσα διατριβή, καθώς και κριτικές ή συνεντεύξεις κατά την περίοδο των παραστάσεων των έργων, εντοπίζονται τα κύρια ειδοποιά σημεία στα οποία δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στις παραστάσεις, όπως για παράδειγμα το στοιχείο του νερού, ο κατακερματισμός της συνείδησης και ο χαρακτηριστικός ποιητικός ρυθμός και μουσικότητα του λόγου των έργων. Η προσμέτρηση όλων των ομοιοτήτων και διαφορών που θα εντοπιστούν στις παραστατικές προσεγγίσεις που εξετάζουμε, θα βοηθήσει σε μια ολοκληρωμένη παράθεση συμπερασμάτων που μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για τον σκηνοθέτη που ενδιαφέρεται για τη μεταδραματική σκηνική αποτύπωση των έργων. Κατά τη διάρκεια της ανάλυσης των παραστάσεων εξετάζεται ο μεταδραματικός τους χαρακτήρας, το μέλλον του μεταδραματικού θεάτρου στην Κύπρο, και η ανάγκη για περισσότερο In-Yer-Face θέατρο με στόχο την αφύπνιση και την αυτοκριτική του θεατρικού κοινού.