Το Θεατρικό Σύμπαν του Ivo van Hove. Σκηνοθετική προσέγγιση των έργων, Σκηνές Από Ένα Γάμο του Μπέργκμαν, Έντα Γκάμπλερ του ‘Ιψεν και Ταρτούφος ή Ο Υποκριτής του Μολιέρου

Abstract

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή φιλοδοξεί να εμβαθύνει στο έργο του σύγχρονου δημιουργού Ivo van Hove, ενός εκ των κορυφαίων σκηνοθετών της Ευρώπης, του οποίου η καριέρα έχει ξεπεράσει τα διεθνή σύνορα, αμφισβητώντας τις καθιερωμένες αντιλήψεις για τη δημιουργία του θεάτρου. Εξετάζοντας, αρχικά, την έννοια του Θεάτρου του Δημιουργού, το θεωρητικό υπόβαθρο των βασικών παραμέτρων του και τα θεμελιώδη σημεία του μετα-δραματικού θεάτρου, η μεταπτυχιακή διατριβή στοχεύει και θέτει ως πεδία έρευνας τη διερεύνηση και εφαρμογή τους μέσω της πορείας, του έργου και των βασικών χαρακτηριστικών της τέχνης του Ivo van Hove. (Αισθητική, επιρροές, σημαντικές παραγωγές, καινοτομίες, επαναστατικές προσεγγίσεις στα κείμενα, σχέσεις με θέατρα και οργανισμούς, τρόπος με τον οποίο εμπνέεται και δουλεύει, μέθοδος εργασίας, σχέσεις με τον ηθοποιό/ερμηνευτή, το κοινό/θεατή και με το ίδιο το θεατρικό υλικό). Εν συνεχεία, ως μέρος μιας οιονεί πρακτικής εφαρμογής, καταπιάνεται με αντιπροσωπευτικά παραδείγματα παραστάσεών του, Σκηνές από ένα γάμο του Μπέργκμαν, Έντα Γκάμπλερ του ‘Ιψεν και Ταρτούφος ή Ο Υποκριτής του Μολιέρου, παραστάσεις διαφορετικού είδους και ύφους, προκειμένου να επιτευχθεί μια πληρέστερη ιχνηλάτηση της καλλιτεχνικής του πορείας. Αντιμετωπίζοντας τις τρεις παραστάσεις ξεχωριστά, εξετάζονται η δομή, η γενικότερη αισθητική των συγκεκριμένων παραστάσεων και οι διαδικασίες μετάβασης από τα κείμενα στην παράσταση, βάσει της προσωπικής προσέγγισης, ανάγνωσης, ερμηνείας και οράματος του σκηνοθέτη. Από την ανάλυση αυτή απορρέουν, αυτομάτως, και συσχετισμοί με χαρακτηριστικά, τα οποία, εν δυνάμει, εντάσσονται στο πλαίσιο του μεταδραματικού σύμπαντος. Η μέθοδος προσέγγισης, η οποία ακολουθήθηκε για τη στοιχειοθέτηση της έρευνας, είναι η βιβλιογραφική ανασκόπηση, αναζήτηση άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά και ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, άρθρα και συνεντεύξεις στο διαδίκτυο, καθώς και συλλογή πληροφοριών και θεατρικών κριτικών, οι οποίες έχουν καταγραφεί για τις συγκεκριμένες παραστάσεις. Εν είδει επιλόγου, παρατίθενται κάποιες σκέψεις, οι οποίες αφορούν στη σύγχρονη μορφή της παράστασης, όπως αυτή προκύπτει μέσα από την αισθητική του θεάτρου του Δημιουργού, και στη σύνδεσή της με την πραγματικότητα και, κατ’ επέκταση, το θεατή, δίνοντας το έναυσμα για περαιτέρω έρευνα στο θεματικό αυτό πεδίο.