| dc.contributor.advisor | Γκίνη, Ελένη | |
| dc.contributor.author | Κήκου, Αικατερίνη | |
| dc.contributor.other | Kikou, Aikaterini | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2022-08-01T06:18:57Z | |
| dc.date.available | 2022-08-01T06:18:57Z | |
| dc.date.copyright | 2022-08-01 | |
| dc.date.issued | 2021 | |
| dc.identifier.other | ΘΣΠ/2021/00166 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5191 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η παρούσα διατριβή επιχειρεί να δείξει πώς θεματοποιείται η έννοια της σαγήνης στο έργο του Θεόδωρου Τερζόπουλου, παίρνοντας ως υπόδειγμα την παράσταση ALARME. Το θεωρητικό μέρος της εργασίας επιχειρεί να περιγράψει τις βασικές φιλοσοφικές εννοιολογήσεις της σαγήνης, από τις αρχικές της συνδηλώσεις στην αρχαία ελληνική και τη βιβλική γραμματεία έως και τον 20ό αιώνα. Επισκοπούνται η ετυμολογική προέλευση της έννοιας και οι σημασίες της, η σχέση της με την αρχαία Σοφιστική και οι επακόλουθες εννοιολογήσεις της κατά τη ρωμαϊκή περίοδο και τον Μεσαίωνα, καθώς και στη σκέψη του 20ού αιώνα, με ιδιαίτερη αναφορά στο έργο του Ζαν Μποντριγιάρ, όπου επιχειρείται να καταδειχθούν οι σχετισμοί και συνάψεις του με τη σκηνική πράξη του Τερζόπουλου, στο πλαίσιο μιας κριτικής της νεωτερικότητας και του εργαλειακού λόγου. Περιγράφεται, επίσης, η θεωρητικοποίηση της σαγήνης στην ψυχανάλυση, κυρίως στο έργο των Φρόιντ και Λακάν.
Το παραστασιακό μέρος της εργασίας επιχειρεί να αναδείξει και να περιγράψει τις όψεις της σαγήνης στην παράσταση ALARME, με κύρια επικέντρωση στη σαγήνη της εξουσίας και τη σαγήνη της υπόκρισης. Παρουσιάζεται το πώς εκδιπλώνεται η σαγήνη σε όλες τις εκφάνσεις της παράστασης, σε σχέση προς τη γλώσσα, τον ρυθμό, τον χώρο, τον χρόνο, τη σκηνική διάταξη και μορφοποίηση, το σώμα και την υπόκριση των ηθοποιών. Aναλύεται ο μηχανισμός της σαγήνης, στο πλαίσιο μιας επανατοποθέτησης του οντολογικού ερωτήματος από τον σκηνοθέτη. Η διατριβή παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο ο Τερζόπουλος πραγματεύεται τη σαγήνη, αποκλίνοντας από τις κλασικές προσεγγίσεις, καθώς προτείνει μια ρηξικέλευθη σκηνική εκδοχή του «σαγηνεύειν», η οποία ενεργοποιεί τον θεατή, θέτοντάς του οντολογικά και υπαρξιακά ερωτήματα. Μέσα στο ιστορικοκοινωνικό συγκείμενο της συνεχιζόμενης πολύμορφης κρίσης που διαπερνά την ελληνική κοινωνία, τo ALARME ενέχει τον χαρακτήρα ενός επείγοντος καλέσματος για αφύπνιση, προς ανάσχεση της πορείας προς σ’ ένα ακόμη πιο δυστοπικό μέλλον. | el_GR |
| dc.format.extent | 48 σ. ; 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Τερζόπουλος, Θεόδωρος -- Παράσταση "Alarme" | el_GR |
| dc.subject | Θέατρο -- Μηχανισμός της Σαγήνης | el_GR |
| dc.title | Η "Σαγήνη" στο θέατρο του Θ. Τερζόπουλου και στην παράσταση "Alarme" | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | This thesis attempts to show how the concept of seduction is thematized in the work of Theodoros Terzopoulos, taking as a model the performance ALARME. The theoretical part of the thesis attempts to describe the basic philosophical conceptualizations of seduction, from its initial manifestations in ancient Greek and biblical literature, up to the 20th century. The etymological origins of the concept and its meanings, its relation to ancient Sophistry and its subsequent conceptualizations during the Roman period and the Middle Ages, as well as in 20th century thought, are reviewed, with particular reference to the work of Jean Baudrillard, where an attempt is made to demonstrate its relations and connections with Terzopoulos' stage action, in the context of a critique of modernity and instrumental discourse. The theorisation of seduction in psychoanalysis, especially in the work of Freud and Lacan, is also described.
The performative part of the paper attempts to highlight and describe aspects of seduction in ALARME's performance, with a main focus on the seduction of power and the seduction of subordination. It shows how seduction unfolds in all aspects of the performance, in relation to language, rhythm, space, time, stage layout and form, the body and the actors' subordination. The mechanism of seduction is analysed in the context of a repositioning of the ontological question by the director. The thesis presents the way in which Th. Terzopoulos deals with seduction, deviating from the classical approaches, as he proposes a radical stage version of "seduction", which activates the viewer, asking him ontological and existential questions. In the historical-social context of the ongoing multifaceted crisis that permeates Greek society, ALARME has the character of an urgent call for awakening, to halt the course towards an even more dystopian future. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
