| dc.contributor.advisor | Μελισσαροπούλου, Δήμητρα | |
| dc.contributor.author | Πανή, Δήμητρα | |
| dc.contributor.other | Pani, Demetra | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2022-07-26T09:39:10Z | |
| dc.date.available | 2022-07-26T09:39:10Z | |
| dc.date.copyright | 2022-07-26 | |
| dc.date.issued | 2022-05 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2022/00127 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5185 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Στην παρούσα διατριβή η οποία ανήκει στο πεδίο της Ιστορικής Γλωσσολογίας, μελετάται η μορφολογική διαδικασία της σύνθεσης στην αρχαία ελληνική γλώσσα στο γλωσσικό πεδίο τριών διαλέκτων, της αττικής της ομηρικής και της δωρικής. Η διεργασία της σύνθεσης εξετάζεται σε συγκεκριμένους αντιπροσωπευτικούς συγγραφείς, υπό το πρίσμα της γενετικής μορφολογίας.
Η σύνθεση έχει μελετηθεί αφ’ ενός στο πλαίσιο της παραδοσιακής γραμματικής (Τσερέπης 1902, Jannaris 1897, Monro 1891, Debrunner 1917, Οικονόμου 1971) και αφ’ ετέρου στο πλαίσιο της γενετικής μορφολογίας ( Halle 1973, Lieber 1980, Williams 1981, Baker 1985-88, Selkirk 1982, Kiparsky 1982, Scalise 1988).
Οι μελετητές της παραδοσιακής γραμματικής δίνουν έμφαση στα φωνολογικά φαινόμενα, τα οποία αναπτύσσονται ανάμεσα στα δύο συνθετικά μέρη. Ταξινομούν τα σύνθετα σε κατηγορίες με κριτήριο την σημασία και την συντακτική σχέση των συστατικών μερών των συνθετικών, καθώς θεωρείται ότι υπάρχει άρρηκτη σχέση μεταξύ σύνταξης και σημασίας. Οι μελετητές της σύγχρονης γλωσσολογικής προσέγγισης εμβαθύνουν στις διεργασίες που συντελούνται στο εσωτερικό της λέξης κατά την επιτέλεση της σύνθεσης, όπως είναι η σχέση που διαμορφώνεται ανάμεσα στα δύο συνθετικά ή ο καθορισμός του πλέον σημαντικού συνθετικού, αυτού που προσδίδει στην σύνθετη λέξη τα κύρια χαρακτηριστικά της.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ορισμός που προτείνει για την σύνθεση η Τζακώστα (Π.Τ.Π.Ε. Γλωσσική ανάπτυξη και αγωγή του παιδιού της προσχολικής ηλικίας), σύμφωνα με την οποία, σύνθεση είναι η διαδικασία σχηματισμού λέξεων που προϋποθέτει την κατάκτηση της κλίσης και της παραγωγής και σύνθετες λέξεις οι δομές οι οποίες συνίστανται από δύο μείζονα συστατικά (ουσιαστικά, επίθετα, ρήματα, προθέσεις.) Η ως άνω θεώρηση της σύνθεσης εναρμονίζεται με τα σύγχρονα γλωσσολογικά δεδομένα. Παρεμφερής είναι και η άποψη του Albert Debrunner, ο οποίος στο βιβλίο του «Ο Σχηματισμός των Λέξεων στην Αρχαία Ελληνική» αναφέρεται στην ύπαρξη εσωτερικής δομής στην σύνθετη λέξη (1917:33). O Debrunner θεωρεί ότι υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στην συντακτική ακολουθία και την συνένωση σε μία λέξη, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους δύο τρόπους έκφρασης. Μία ακόμη έκφανση της πολυποικιλότητος της σύνθεσης δηλώνεται μέσω της άποψης του Debrunner αναφορικά με την αυτονομία που ενδέχεται να επιδείξει η σύνθετη λέξη σε σχέση με τα συστατικά από τα οποία διαμορφώνεται (1917 :33). Μία μορφή αυτής της αυτονομίας επί παραδείγματι εκφράζεται με τα σημασιολογικώς αδιαφανή σύνθετα.
Με την προς ανάπτυξιν διατριβή, επιχειρούμε να μελετήσουμε την μορφολογική διεργασία της σύνθεσης στην κατηγορία των ονοματικών συνθέτων επί τη βάσει του θεωρητικού προτύπου της γενετικής μορφολογίας και συγκεκριμένα της θεωρίας της λεξικής δομής (Lieber 1980, Williams 1981, Baker 1985-88, Selkirk 1982, Kiparsky 1982, Scalise 1988). Θα εστιάσουμε στο δεύτερο συστατικό των ονοματικών συνθέτων, το οποίο κατά το πλείστον αποτελεί το συστατικό κεφαλή.
Τα ονοματικά σύνθετα τα οποία συστείνουν τον κορμό της διατριβής αποτελούν ένα απάνθισμα του γλωσσικού δυναμικού των τριών αρχαιοελληνικών διαλέκτων, καθώς σύμφωνα και με τον Debrunner ( 1917:17), το λεξιλόγιο και οι τρόποι σχηματισμού λέξεων είναι αυτά τα οποία σηματοδοτούν την διάκριση της γλώσσας σε διαλέκτους. | el_GR |
| dc.format.extent | 161 σ. ; 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ιστορική Γλωσσολογία | el_GR |
| dc.subject | Historical Linguistics | el_GR |
| dc.subject | Αρχαία Ελληνική Γλώσσα -- Μορφολογική διαδικασία | el_GR |
| dc.subject | Ancient Greek Language -- Morphological Process | el_GR |
| dc.title | Η μορφολογική διαδικασία της σύνθεσης στην Αρχαία Ελληνική. Η γλωσσολογική μελέτη του φαινομένου στο πλαίσιο τριών διαλέκτων, της Αττικής, της Δωρικής και της Ομηρικής. | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | In the present dissertation, which belongs to the field of Historical Linguistics, the morphological process of compounding in the ancient Greek language in the linguistic field of three dialects, Attic, Homeric and Doric, is studied. The synthesis process is examined in specific representative authors, in the light of genetic morphology.
The compounding has been studied on the one hand in the context of traditional grammar (GN Tserepis 1902; Jannaris 1897; Monro 1891; Debrunner 1917; M. H. Economou 1971) and on the other in the context of genetic morphology (Halle 1973; Lieber 1980; Williams 1981; Baker 1985-88; Selkirk 1982; Kiparsky 1982; Scalise 1988).
Scholars of traditional grammar emphasize phonological phenomena, which develop between the two synthetic parts. They classify composites into categories based on the importance and syntactic relationship of the components of the synthetics, as it is considered that there is an inseparable relationship between syntax and meaning. Scholars of the modern linguistic approach delve into the processes that take place inside the word during the execution of the synthesis, such as the relationship that is formed between the two synthetics or the definition of the most important synthetic, the one that gives the composite word its main characteristics.
Of particular interest is the definition proposed for compounding by Tzakosta (PTE Language development and education of the preschool child), according to which, compounding is the process of word formation that presupposes the conquest of inclination. and production and compound words the structures which consist of two major components (nouns, adjectives, verbs, intentions.) The above view of compounding is harmonized with modern linguistic data. The view of Albert Debrunner is similar, which refers to the existence of an internal structure in the compound word (The formation of words in ancient Greek, 1917: 33). Debrunner considers that there is a close relationship between the syntactic sequence and the union in one word, however, emphasizing that there are differences between the two modes of expression. Another manifestation of the diversity of the compounding is stated through Debrunner's view regarding the autonomy that the compound word may show in relation to the components from which it is formed (1917: 33). One form of this autonomy, for example, is expressed by semantically opaque compounds.
With the dissertation to be developed, we attempt to study the morphological process of synthesis in the category of nominal composites on the basis of the theoretical model of genetic morphology and in particular the theory of lexical structure (Lieber 1980; Williams 1981; Baker 1985-88; Selkirk 1982; Kiparsky 1982; Scalise 1988). We will focus on the second component of the nominal composites, which for the most part is the head component.
The noun compounds that make up the body of the dissertation, are a flowering of the linguistic potential of the three ancient Greek dialects, as well as according to Albert Debrunner (The formation of words in ancient Greek, 1917: 17), the vocabulary and the ways of word formation are those which signal the distinction of language into dialects. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
