| dc.contributor.advisor | Λεκάκης, Στυλιανός | |
| dc.contributor.author | Ευανθία, Ίτσα | |
| dc.contributor.other | Evanthia, Itsa | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2022-06-27T09:23:41Z | |
| dc.date.available | 2022-06-27T09:23:41Z | |
| dc.date.copyright | 2022-06-25 | |
| dc.date.issued | 2022-05 | |
| dc.identifier.other | ΠΠΑ/2022/00172 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5173 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η Πολιτιστική Κληρονομιά αποτελεί αδιάσπαστο στοιχείο της ταυτότητάς μας ως άτομα, ως κοινωνίες ή και ως έθνη ακόμη, καθώς αποτελεί κεντρικό τμήμα της. Βέβαια, ο εκάστοτε πολιτισμός δέχεται και ασκεί επιρροές στους πολιτισμούς με τους οποίους συνυπάρχει στο εκάστοτε χωρο-χρονικό πλαίσιο. Συνεπώς, τα πολιτιστικά αγαθά προσδιορίζουν και επαναπροσδιορίζονται από τον πολιτισμό που τα δημιουργεί.
Η διασφάλιση λοιπόν, και η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς θεωρήθηκε σημαντική ήδη από την αρχαιότητα. Ωστόσο, δεν στάθηκε δυνατόν να προστατευθεί από εσκεμμένη ή ακούσια καταστροφή ιδιαιτέρως σε περιπτώσεις ενόπλων συγκρούσεων, τόσο στην αρχαιότητα όσο και στην σύγχρονη εποχή. Η στοχοποίηση του πολιτιστικού αγαθού μπορεί να έχει πολιτικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές ή κοινωνικές αιτίες
Μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις εκτεταμένες καταστροφές που διαπράχθηκαν εναντίoν της πολιτιστικής κληρονομιάς θεωρήθηκε αναγκαίο να θεσμοθετηθεί ένα ενιαίο διεθνές πλαίσιο που θα υπογραμμίζει την σημασία της πολιτιστική κληρονομιάς για όλη την ανθρωπότητα και θα διασφαλίζει την προστασία της κυρίως σε περιόδους ενόπλων συγκρούσεων, οπότε και αυτή κινδυνεύει ιδιαιτέρως. Το θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τροποποιήθηκε πολλές φορές με την υπογραφή νέων Συμβάσεων οι οποίες καλούνταν να καλύψουν κενά των προηγουμένων και να αντιμετωπίσουν νέες μορφές πολέμου.
Στην παρούσα συνεπώς διπλωματική θα γίνει προσπάθεια να παρουσιαστούν οι διεθνείς Συμβάσεις διαχρονικά, από το 1954 και εξής, ενώ θα εξετασθεί πώς και αν αυτές εφαρμόστηκαν στην περίπτωση του πολέμου στη Συρία. Ποια ήταν τα προβλήματα που προέκυψαν και ποιες οι πιθανές προτάσεις για καλύτερη αντιμετώπιση αντίστοιχων περιπτώσεων μελλοντικά. | el_GR |
| dc.format.extent | 60 σ. ; 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Πολιτιστική κληρονομιά | el_GR |
| dc.subject | Cultural heritage | el_GR |
| dc.subject | Πολιτιστική κληρονομιά -- Διεθνές θεσμικό πλαίσιο | el_GR |
| dc.subject | Cultural heritage -- International institutional framework | el_GR |
| dc.title | Η διεθνής σύμβαση της Χάγης και ο ρόλος των διεθνών οργανισμών και της UNESCO στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς σε περίοδο πολεμικών συγκρούσεων | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | Cultural Heritage is an integral part of our identity as individuals, as societies or even as nations. Certainly, every culture accepts and exerts influences on the cultures with which it coexists in the specific space-time context. Therefore, cultural goods are identified and redefined by the culture that creates them.
The safeguarding and protection of cultural heritage has been considered important since antiquity. However, it could not be protected from deliberate or unintentional destruction, especially in cases of armed conflict. The targeting of cultural property can have a political, religious, cultural, or social background.
After the end of World War II and the atrocities committed against cultural heritage, it was considered necessary to establish a single international framework that would emphasize the importance of cultural heritage for all mankind and ensure its protection, especially in times of danger. The legislative framework that was formed was changed many times by the signing of new Conventions, which had to fill the gaps of the previous ones and to face new forms of war.
Therefore, in the present dissertation an attempt will be made to present the International Conventions anachronistically from 1954 onwards. It will also be examined how and whether they were applied in the case of the war in Syria. What were the problems they encountered and whether some suggestions can be made for better treatment of similar cases in the future. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
