Show simple item record

dc.contributor.advisorΕπαμεινώνδα, Επαμεινώνδας
dc.contributor.authorΛέλης, Χρήστος
dc.contributor.otherLelis, Christos
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2021-09-13T10:09:52Z
dc.date.available2021-09-13T10:09:52Z
dc.date.copyright2021-09-13
dc.date.issued2021-05
dc.identifier.otherMBA/2021/00881el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/5078
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΗ παρούσα διατριβή πραγματεύεται το θέμα της Στρατιωτικής Ηγεσίας και ειδικότερα της Άμεσης Ηγεσίας (τακτικό επίπεδο) από τη σκοπιά άσκησής της κατά τη διάρκεια δύο αντιδιαμετρικών καταστάσεων, την περίοδο ειρήνης και την πολεμική περίοδο. Αρχικά, εξετάζοντας ένα πλήθος Στρατιωτικών Οργανισμών που λειτουργούν με Δυτικά πρότυπα, πραγματοποιείται μια προσέγγιση οριοθέτησης του πλαισίου που χαρακτηρίζει τους ανωτέρω όρους και μια απόπειρα θεωρητικής αποσαφήνισης της εννοιολογικής διασύνδεσης που παρουσιάζουν με έννοιες όπως η Διοίκηση και η Διαχείριση προσωπικού (management). Στη συνέχεια, βάσει δεδομένων από τη διεθνή βιβλιογραφία, επιχειρείται η παρουσίαση των δύο βασικών θεωρήσεων περί Στρατιωτικής Ηγεσίας, η διαφοροποίηση των οποίων έγκειται στην ύπαρξη ή μη του φαινομένου ηγεσίας κατά την ειρηνική περίοδο, ενώ σημείο σύγκλισης αποτελεί η μέγιστη σημασία που της αποδίδουν για την αποτελεσματική λειτουργία μιας μονάδας κατά τη πολεμική περίοδο. Κατόπιν πρωτογενούς έρευνας (ερωτηματολόγιο και ημιδομημένη συνέντευξη) στους τομείς Διοίκησης και Ηγεσίας, που συντελέστηκε με βάση στελέχη των Ελληνικών και Κυπριακών Ενόπλων Δυνάμεων, διαπιστώθηκε η συμφωνία με την θεώρηση απαίτησης άσκησης Ηγεσίας στην ειρηνική περίοδο αφού κοινό τόπο των ασκούντων καθήκοντα Διοικητή φαίνεται ότι αποτελούν οι ενέργειες επιρροής του ηθικο-πνευματικού συντελεστή που χαρακτηρίζει τους υφισταμένους τους, ήτοι να κερδίσουν την αφοσίωση τους επιδεικνύοντας σε κάθε περίσταση ανθρωποκεντρική διοίκηση. Η έρευνα επίσης έδειξε ότι αποτελεί κοινή πεποίθηση, πλην ελαχίστων περιπτώσεων (στελέχη Ειδικών Δυνάμεων), πως απαιτείται διαφοροποίηση στα χαρακτηριστικά άσκησης Ηγεσίας κατά τη πολεμική περίοδο, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην ενίσχυση - ανύψωση του ηθικού αλλά και στην ευελιξία που πρέπει να διακρίνει τον Ηγέτη όσον αφορά στη διαχείριση του προσωπικού του με μη συμβατικούς τρόπους. Τέλος η έρευνα κατέδειξε τη σημαντικότητα της ρεαλιστικής εκπαίδευσης από την ειρήνη, μέσα από την οποία βασικές αρχές της Στρατιωτικής Ηγεσίας (π.χ. ανάπτυξη κλίματος εμπιστοσύνης και ομαδικότητας) δύνανται να καλλιεργηθούν στο μέγιστο βαθμό.el_GR
dc.format.extentix, 78 σ. 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.publisherΑνοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρουel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectΗγεσία και διαχείρισηel_GR
dc.subjectLeadership and managementel_GR
dc.subjectΣτρατιωτική ηγεσίαel_GR
dc.subjectMilitary leadershipel_GR
dc.titleΗ άσκηση ηγεσίας υπό το στρατιωτικό πρίσμα σε ειρηνική και εμπόλεμη περίοδο: Απόψεις των αξιωματικών των Ελληνικών και Κυπριακών Ενόπλων Δυνάμεων περί εφαρμογής της στη πρώτη γραμμή και συγκρίσεις με τη διεθνή βιβλιογραφίαel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractThis dissertation deals with the issue of Military Leadership and in particular Direct Leadership (tactical level) from the point of view of its exercise during two absolutely contrary situations, peace and war. Initially, by examining a number of Military Organizations operating according to Western standards, an approach of defining the framework that characterizes the above terms and an attempt at theoretical clarification of the interconnection with concepts such as Command and Management are presented. Then, based on data from the international literature, two basic views on Military Leadership are presented. Their differentiation lies in the existence or not of the leadership phenomenon during peacetime, while their point of convergence is its important effect on the operation of a unit during wartime. After primary research (questionnaire and semi-structured interview) in the fields of Military Command and Leadership, which was carried out on the basis of executives of the Greek and Cypriot Military Forces, it was found that Commanders try to influence the moral-spiritual factor that characterizes their subordinates, using a human-centred administration in order to gain their loyalty during peacetime. The research also showed that it is a common belief, except in a few cases (Special Forces), that it is necessary to differentiate the characteristics of leadership during the war, paying special attention to strengthening - raising morale but also to the flexibility that should characterize the Leader, in concerns the management of its staff in non-conventional ways. Finally, the research demonstrated the importance of realistic training, through which basic principles of Military Leadership (e.g., developing a climate of trust and teamwork) can be reinforced to the fullest.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record