Παρακίνηση εργαζομένων στην Κύπρο κατά την περίοδο της πανδημίας Covid-19

Abstract

Η παρακίνηση των εργαζομένων αποτελεί ένα από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στο χώρο της εργασίας, και κυρίως στο ανταγωνιστικό περιβάλλον των σημερινών επιχειρήσεων, όπου οι στρατηγικοί στόχοι είναι επιθυμητό να συνάδουν και με την επίτευξη των προσωπικών στόχων του κάθε εργαζομένου, με σκοπό το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Με τις τρέχουσες συνθήκες της πανδημίας COVID-19, οι μέθοδοι και οι τεχνικές παρακίνησης ενδεχομένως να χρήζουν προσαρμογής με βάση τις νέες συνθήκες εργασίας. Στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι να αναγνωρίσει τις μεθόδους παρακίνησης και τα κίνητρα των εργαζομένων σε επιχειρήσεις στην Κύπρο και κατά πόσο αυτά διαφοροποιούνται με τις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν λόγω της πανδημίας COVID-19. Για τη συλλογή των δεδομένων της έρευνας επιλέχθηκε η χρήση ερωτηματολογίου, το οποίο στάλθηκε τυχαία σε εργαζόμενους σε διάφορους τομείς της Κύπρου (δημόσιο, ιδιωτικό, ημικρατικό τομέα) και απευθύνθηκε σε συνολικά 80 εργαζόμενους. Τα κύρια αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μέθοδοι παρακίνησης στην Κύπρο αφορούν κυρίως την κάλυψη των εσωτερικών κινήτρων των εργαζομένων, σε μικρό βαθμό την αύξηση των αποδοχών, ενώ κυριαρχούν κίνητρα που σχετίζονται με την τρέχουσα πανδημία COVID-19 (ασφάλεια στον εργασιακό χώρο, αναγκαία εφόδια για εξ’ αποστάσεως εργασία). Επίσης, φάνηκε ότι η πανδημία COVID-19 έχει αλλάξει τη σειρά προτεραιότητας για τις χρησιμοποιούμενες μεθόδους παρακίνησης, ως απόρροια των αλλαγών στον τρόπο ζωής και στον τρόπο εργασίας. Τέλος, ως απόρροια της ανάλυσης των στοιχείων που συλλέχθηκαν από το ερωτηματολόγιο, η εργασία από το σπίτι θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν κίνητρο για τους εργαζόμενους, αλλά για τα δεδομένα της Κύπρου δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο αν ο τρόπος αυτός μπορεί να αποδώσει το ίδιο ικανοποιητικά όσο και στο χώρο εργασίας.