| dc.contributor.advisor | Κλεάνθους, Πάρις | |
| dc.contributor.author | Παντελή, Μάριος | |
| dc.contributor.other | Panteli, Marios | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2021-03-03T08:44:48Z | |
| dc.date.available | 2021-03-03T08:44:48Z | |
| dc.date.copyright | 2021-03-01 | |
| dc.date.issued | 2020-12 | |
| dc.identifier.other | ΔΤΠ/2020/00201 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/4826 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (International Maritime Organisation, ΙΜΟ) έχει θέσει τους στόχους που αφορούν τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από την Ναυτιλία με ορόσημο το 2030 και το 2050. Στόχος είναι η μείωση κατά 40% μέχρι το 2030 και 50% μέχρι το 2050 σε σύγκριση με το 2008 (που είναι η χρονιά βάσης).
Το 2020 ήταν η πρώτη χρονιά σταθμός με στόχο την μείωση κατά 20% και τα 2 χρόνια πριν 2018-2019 μπορούν να χαρακτηριστούν ως ιδιαίτερα δύσκολα για τις αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν.
Οι ναυτιλιακές εταιρείες ανά τον κόσμο έχουν ήδη ξεκινήσει την αναζήτηση της καλύτερης λύσης σχετικά με τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, αφού θα χρειαστούν επενδύσεις τόσο σε τεχνολογία όσο και σε υποδομές στη ξηρά για να μπορέσουν να εξυπηρετούν τα πλοία ανά τον κόσμο και να σιγουρεύσουν το απρόσκοπτο εμπόριο σε όλα τα μήκη και πλάτη των ωκεανών.
Στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι να παρουσιαστούν οι δυσκολίες που υπήρξαν στην μετάβαση από το 2019 στο 2020 και να αναλυθούν οι επιλογές των πλοιοκτητών για να επιτευχθούν οι δύο επόμενοι στόχοι.
Οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τα πλοία είναι η αμμωνία, το υδρογόνο σε συνδυασμό με συμβατικά καύσιμα, το υδρογόνο, η αιολική ενέργεια, η ηλιακή ενέργεια και οι μπαταρίες. Αυτές είναι και οι εναλλακτικές που θα αναλυθούν στην παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή. | el_GR |
| dc.format.extent | ----- | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Περιβαλλοντική διαχείριση | el_GR |
| dc.subject | Environmental management | el_GR |
| dc.title | Περιβαλλοντική στρατηγική και ναυτιλία | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | International Maritime Organisation (IMO) has set the way forward for the reduction of Greenhouse emissions arising from the shipping industry, with the next target being a reduction by 40% with respect to 2008 (base year) and the final target, at least for now, a reduction by 50% until 2050.
2020 was a difficult year as the shipping industry had to reduce its emissions by 20% and difficult decisions had to be made in both 2018 and 2019.
Shipping companies are already in search for the best alternative solution for the years to come and there is an ongoing discussion as to what is the best alternative and what the systems are required to support the alternative fuels both on board and ashore.
The main aim of this dissertation is to evaluate the known alternatives for the reduction of greenhouse emissions, to analyze their pros and cons and to reach a conclusion as to which alternative is considered to be the most economically viable and environmentally friendly option.
Ammonia, hydrogen, co-firing, wind and solar energy are the alternatives which we will examine during this dissertation. The goal is to provide all available information around this decision to offer a plausible conclusion as to the best option at the time of writing the thesis. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
