Το Παλαιό Μουσείο της Ακρόπολης ως κιβωτός του παρελθόντος, καθρέπτης του σήμερα και παράθυρο στο μέλλον

Abstract

Σε μια εποχή που η χώρα εμπλέκεται σε βαθιά οικονομική, πολιτική, υγειονομική και ανθρωπιστική κρίση, με καταστροφικές συνέπειες σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, συμπεριλαμβανόμενου του δημιουργικού τομέα, παρατηρείται μία τάση επαναπροσδιορισμού της νεοελληνικής ταυτότητας, είτε ως σταθερή αξία συνδεδεμένη με τα σύμβολα του παρελθόντος, είτε ως αποδόμηση όλων των ηγεμονικών αφηγήσεων, οι οποίες ερμηνεύουν τα υλικά ίχνη του παρελθόντος.

Σε μια προσπάθεια ανάδειξης αυτής της διπολικής κατάστασης, από συγκρουσιακή σε δημιουργική, προτείνεται η επαναφορά στο προσκήνιο του «Παλαιού Μουσείου Ακρόπολης», στον απαιτητικό, και συνάμα δημιουργικό, ρόλο του σύγχρονου ψηφιακού μουσείου.

Καθώς εξετάζεται το παρελθόν του μουσείου, αναδύονται οι εκάστοτε λανθασμένες ή σωστές επιλογές, παραλείψεις και καινοτόμες πρακτικές και επαναδιαπραγματεύονται οι τρόποι που κάθε εποχή ερμηνεύει τα υλικά κατάλοιπα του παρελθόντος. Καθώς στη συνέχεια, χαρτογραφείται το παρόν του μουσείου, θεωρητικά, τα πάθη καταλαγιάζουν και οι σκέψεις ωριμάζουν.

Το «Παλαιό Μουσείο Ακρόπολης» σήμερα, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αδράνειας, είναι έτοιμο να ξεκινήσει έναν νέο κύκλο ζωής, ανταποκρινόμενο στις απαιτήσεις και στις προκλήσεις της μετα-νεωτερικής εποχής. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν. Η συνέχεια έπεται.