Μέθοδοι παρακίνησης των εργαζομένων στην Κύπρο και οι επιπτώσεις τους στην εργασιακή ικανοποίηση

Abstract

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή πραγματεύεται το θέμα της παρακίνησης των εργαζομένων ως καίρια λειτουργία της Διοίκησης Ανθρώπινων Πόρων. Καταβλήθηκε προσπάθεια να αποσαφηνιστεί ο ορισμός της παρακίνησης, να διαφανούν οι παράγοντες που την επηρεάζουν και διαμορφώνουν την εργασιακή συμπεριφορά. Στο ίδιο πλαίσιο, διερευνήθηκαν ορισμένα χαρακτηριστικά εργασίας τα οποία συνδέονται με την εργασιακή ικανοποίηση.

Στόχος της διατριβής είναι σε πρώτο στάδιο, να εντοπιστούν ορισμένοι παράγοντες που δύναται να παρακινήσουν τους εργαζόμενους και να διερευνηθεί κατά πόσο αυτοί τυγχάνουν εφαρμογής από τους κυπριακούς οργανισμούς παροχής υπηρεσιών. Σε ένα δεύτερο στάδιο, εξετάζεται η επαγγελματική ικανοποίηση των εργαζομένων από τους παράγοντες αυτούς και εντοπίζονται λόγοι μη ικανοποίησης. Στο τρίτο στάδιο γίνεται προσπάθεια ποιοτικής αποσαφήνισης του τι πραγματικά ζητά ο εργαζόμενος για να αυξήσει τις αποδόσεις του.

Στο θεωρητικό μέρος της διατριβής γίνεται παρουσίαση των ορισμών, της σημαντικότητας και των θεωριών που έχουν αναπτυχθεί διαχρονικά από διάφορους ερευνητές του συγκεκριμένου θέματος, κατόπιν εκτενούς βιβλιογραφικής ανασκόπησης. Το θεωρητικό μέρος εστιάζει κυρίως στα ερευνητικά ερωτήματα των παραγόντων παρακίνησης και επιχειρείται η διασύνδεσή του με τα αποτελέσματα της πρωτογενούς ποσοτικής και ποιοτικής έρευνας, η οποία διεξήχθη στα πλαίσια της διατριβής, μέσω ηλεκτρονικής διανομής ερωτηματολογίων σε εργαζομένους σε διάφορους τομείς παροχής υπηρεσιών τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα.

Τα αποτελέσματα της έρευνας κατέδειξαν σημαντικούς παρακινητικούς παράγοντες το ευχάριστο περιβάλλον, τις δυνατότητες ανέλιξης, τη δικαιοσύνη στις χρηματικές αμοιβές, τον έπαινο και την αντικειμενική αξιολόγηση, τα οποία όμως, οι οργανισμοί αδυνατούν σημαντικά να παρέχουν με αποτέλεσμα τη μέτρια παρακίνηση και ουδέτερη επαγγελματική ικανοποίηση των εργαζομένων. Διαπιστώθηκαν επίσης θέματα ανισοτήτων, εκτίμησης, διαφάνειας και αξιοκρατίας. Αυτά μπορούν να βελτιωθούν μέσω της αντικειμενικής αξιολόγησης η οποία να συνδέεται με την απόδοση και τις ανταμοιβές, της παροχής εξατομικευμένης εκπαίδευσης στους εργαζομένους και της εκπαίδευσης των προϊσταμένων για καλύτερη διαχείριση και ανάδειξη των ικανοτήτων του προσωπικού.