Το εκκλησάκι της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας στην Ελευσίνα ως παράγοντας συνοχής της κοινότητας και ανάδειξης της εικόνας της πόλης. Προτάσεις διαχείρισης, αξιοποίησης και προβολής του μνημείου σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Abstract

Σε περίοπτη θέση στην κορυφή του λόφου των αρχαιοτήτων, στην Ελευσίνα, πάνω από το τελεστήριο των ελευσίνιων μυστηρίων δεσπόζει ένα μικρό εκκλησάκι, κτισμένο πιθανότατα κατά τα τέλη του 17ου αιώνα, αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου. Ο λόγος για την «Παναγία τη Μεσοσπορίτισσα» ή αλλιώς γνωστή στους ντόπιους ως «Παναγίτσα», η οποία γιορτάζει στις 21 Νοεμβρίου κάθε έτους. Η θέση, η όψη και η ιστορία της μαρτυρούν τη σημασία που μπορεί να έχει για την πόλη και τους κατοίκους της. Συνηγορούν για την αναγνώριση που θα μπορούσε να απολαμβάνει ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, με γνώμονα, πρώτον, την αναθεώρηση της άποψης που υπάρχει για την Ελευσίνα ως πόλη και δεύτερον, την προσέλκυση τουριστικού ενδιαφέροντος σε αυτή. Η εργασία αυτή έχει, αρχικά, στόχο της να παρουσιάσει το προαναφερθέν μνημείο, να αναδείξει την ομορφιά και τη σπουδαιότητα του σε συνδυασμό με την αρχαιολογική θέση στην οποία βρίσκεται, αλλά και να το αναγνωρίσει ως αναπόσπαστο τμήμα μιας πόλης με μακρά ιστορία και σπουδαίο θρησκευτικό παρελθόν. Παράλληλα, θα επιχειρήσει να εξερευνήσει την πιθανότητα ύπαρξης τυχόν πολιτισμικής συνέχειας με το αρχαίο παρελθόν, ρίχνοντας φως γύρω από το έθιμο του πολυσποριού και εξετάζοντας την πιθανή σχέση της λατρείας της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας στην Ελευσίνα με την αρχαία λατρεία της θεάς Δήμητρας, προστάτιδας της πόλης στην αρχαιότητα. Τέλος, θα γίνει προσπάθεια να αναδειχθεί ο «παραγκωνισμός» του μνημείου σήμερα, λόγω της έλλειψης κατάλληλης επικοινωνιακής πολιτικής και θα κατατεθούν προτάσεις για την εποικοδομητική αξιοποίησή του, κυρίως στο πλαίσιο της οικοδόμησης μιας γόνιμης σχέσης συνεργασίας μεταξύ των τοπικών αρχών και των πολιτών.