Τα μουσεία ως φορείς ευζωίας για την τρίτη ηλικία: Έρευνα και καλές πρακτικές

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να προσδιορίσει το ρόλο των μουσείων, στη σύγχρονη κοινωνία, ως φορείς ευζωίας για την Τρίτη Ηλικία. Μέσω βιβλιογραφικής ανασκόπησης, προσδιορίζεται η ιστορική πορεία της έννοιας του μουσείου, το κοινό του μουσείου καθώς και η ιδιαίτερη προσέγγιση των ηλικιωμένων στο μουσείο. Αναλύεται ο ορισμός της ενεργούς γήρανσης (active aging) καθώς και στοιχεία για την αύξηση του αριθμού και της αναλογίας των ηλικιωμένων ατόμων στον παγκόσμιο πληθυσμό. Στη συνέχεια παρουσιάζεται μια σειρά προγραμμάτων για ηλικιωμένους που εφαρμόζονται από μουσεία παγκοσμίως. Σκοπός είναι να προσδιοριστούν οι μέθοδοι προσέγγισης των μουσείων για τους ηλικιωμένους, οι πρακτικές τους ανάλογα με πιθανά θέματα υγείας, καθώς και τα αποτελέσματα από την επαφή των ηλικιωμένων με τις τέχνες. Έπειτα γίνεται αναφορά στη χρήση και στις επιδράσεις των Νέων Τεχνολογιών στην καθημερινότητα των ηλικιωμένων. Μέσα από επικοινωνία, με ημι-δομημένη συνέντευξη, με καθηγητή Ιατρικής Πληροφορικής, προσεγγίζεται η επίδραση της τεχνολογίας στη ενεργό γήρανση. Παράλληλα επισημαίνονται προγράμματα και δράσεις πολιτιστικού περιεχομένου, με τη χρήση της τεχνολογίας, για το κοινό της Τρίτης Ηλικίας. Στο τέλος, προσεγγίζονται νέες μέθοδοι με τη χρήση Νέων τεχνολογιών, μέσω των οποίων τα μουσεία μπορούν να συμβάλλουν στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ηλικιωμένων.