Συγχωνεύσεις πιστωτικών ιδρυμάτων. Μελέτη περίπτωσης Τράπεζας Πειραιώς

Τα τελευταία έτη, οι οικονομικές εξελίξεις έχουν οδηγήσει σε ραγδαίες αλλαγές τόσο στο διεθνές όσο και στο εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ως απόρροια των ανωτέρω οι ελληνικές τράπεζες προχώρησαν σε συγχωνεύσεις με στόχο, να ανταπεξέλθουν στον διεθνή ανταγωνισμό και στην προσδοκώμενη συμπίεση της κερδοφορίας τους μέσω είτε της ενίσχυσης της σχετικής δύναμης τους στην αγορά, είτε της αξιοποίησης των οικονομιών κλίμακας και φάσματος.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξετασθεί κατά πόσο οι συγχωνεύσεις των Χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων και ειδικότερα της Τράπεζας Πειραιώς, έχουν θετική ή αρνητική επίδραση στην αποδοτικότητα, λειτουργικότητα και κερδοφορία τους μέσω της ανάλυσης συγκεκριμένων χρηματοοικονομικών δεικτών πριν και μετά τις συγχωνεύσεις.
Το θεωρητικό μέρος της εργασίας περιλαμβάνει μια ανασκόπηση των συγχωνεύσεων (λόγοι που ωθούν σε συγχωνεύσεις, κίνητρα, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, επιπτώσεις συγχωνεύσεων), μια σύντομη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας που αφορά τις οικονομίες κλίμακας και φάσματος καθώς και της Χ-αποτελεσματικότητας. Τέλος θα παρουσιάσουμε τις αλλαγές και εξελίξεις που υπέστη το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ως αποτέλεσμα των διεθνών εξελίξεων.
Παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της εργασίας μας και συνδέοντας το εμπειρικό με το θεωρητικό μέρος, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι τράπεζες προχωρούν σε συγχωνεύσεις για να αυξήσουν την κερδοφορία τους και την συνολική αποτελεσματικότητα τους. Ουσιαστικά ο στόχος τους είναι να αυξηθούν τα μερίδια αγοράς τους και να επιτύχουν οικονομίες κλίμακας και φάσματος.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι, αναφορικά με την μελέτη της περίπτωσης της Τράπεζας Πειραιώς και με δεδομένη την ελληνική οικονομική
πραγματικότητα, για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα θα πρέπει να περάσει αρκετός χρόνος για να μπορέσει η συγχώνευση να αποδώσει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.