Διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία.

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί μία ανασκόπηση ελληνικής και ξένης βιβλιογραφίας στον τομέα της διοίκησης και οργάνωσης ανθρώπινου δυναμικού των Ελληνικών νοσοκομείων. Ο Ελληνικός δημόσιος τομέας διακρίνεται για την έλλειψη αποδοτικότητας του και σε αυτό δεν αποτελούν εξαίρεση οι υγειονομική οργανισμοί. Η έλλειψη εργαλείων παρακίνησης, αξιολόγησης καθώς και η δημοσιοϋπαλληλική γραφειοκρατική κουλτούρα είναι μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που καλείτε να ξεπεράσει ένας μάνατζερ της υγείας. Παράλληλα, η ύπαρξη της διοικητικής και ιατρικής υποκουλτούρας και η σύγκρουσή τους, αποτελούν έναν επιπλέον παράγοντα που συναντάτε στη διοίκηση νοσοκομειακού προσωπικού. Κατά την ανασκόπηση προέκυψαν δύο βασικά συμπεράσματα. Πρώτον, ότι η υπάρχουσα κατάσταση δεν ικανοποιεί το προσωπικό των νοσοκομείων, που σύμφωνα με τους ερευνητές, σημαντικό ποσοστό τους ζει υπό παθολογικό άγχος και δεύτερον, ότι σημαντικός παράγοντας των προβλημάτων αποτελεί η υπάρχουσα οργανωσιακή κουλτούρα και δομή υπό την οποία λειτουργούν οι οργανισμοί της δευτεροβάθμιας περίθαλψης. Η αναγκαιότητα για έναν νέο τρόπο σκέψης πρέπει να γίνει κατανοητή και στην Ελλάδα, μιας και το σημερινό γραφειοκρατικό μοντέλο λειτουργεί εναντίων της εξέλιξης και υπάρχει μεγάλη δυσκολία στο να αμβλυνθούν τα όρια μεταξύ των επαγγελματιών υγείας. Απαραίτητο βήμα για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων είναι η ανάδειξη χαρισματικών ηγετών, που θα μπορέσουν να διαχειριστούν την υπάρχουσα κατάσταση και να εμπνεύσουν ένα διαφορετικό όραμα. Κυρίαρχο κομμάτι σε αυτή την αλλαγή θα αποτελέσει η ανάπτυξη του συνεργατικού μοντέλου διοίκησης. Η εφαρμογή του θα δημιουργήσει μία εργασιακή κουλτούρα, όπου όλοι οι εργαζόμενοι θα αξιολογούν τον τρόπο εργασίας τους με σκοπό τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Επιπλέον, η συμμετοχή του προσωπικού στον καθορισμό της εργασίας και της απόδοσης δεσμεύει τους εργαζόμενους στους στόχους του οργανισμού. Οι έρευνες για τη επίδραση του μοντέλου σε χώρες όπως Μεγάλη Βρετανία, η Σουηδία, η Ιρλανδία και η Αυστραλία, κατέγραψαν θετικά αποτελέσματα στους τομείς της αποτελεσματικότητας και της ποιότητας των υπηρεσιών και για αυτό το συμμετοχικό μοντέλο έχει αναδειχθεί σε αυτές τις χώρες, ως το απαραίτητο στοιχείο για τη μετάβαση σε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες.