Η χρηματοοικονομική κρίση στην Ελλάδα και πως επηρέασε τις εμπορικές τράπεζες

Η παρούσα διπλωματική διατριβή εκπονήθηκε με στόχο να αξιολογηθεί η επίδραση που είχε η χρηματοοικονομική κρίση στο Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα και πιο συγκεκριμένα στις τέσσερις μεγάλες συστημικές τράπεζες. Για την πραγματοποίηση της αξιολόγησης έγινε διαχρονική χρηματοοικονομική συγκριτική ανάλυση με την βοήθεια αριθμοδεικτών, με τα δεδομένα που πήραμε από τις χρηματοοικονομικές καταστάσεις των τραπεζών για τα έτη 2005-2017.
Από το 2001 όπου και η Ελλάδα εισήλθε στην Νομισματική Ένωση το μέλλον της ελληνικής οικονομίας προδιαγραφόταν λαμπρό, χαρακτηριζόμενο από υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και χαμηλό πληθωρισμό. Την χρυσή περίοδο της ανάπτυξης διαδέχτηκε η εμφάνιση της χρηματοοικονομικής κρίσης, η αύξηση του πληθωρισμού και τον επιτοκίων και η είσοδος στην ύφεση. Παρ’ όλο που η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2007, άργησε να κάνει την εμφάνιση της στην Ελλάδα, αφού οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν επενδύσει σε τοξικά ομόλογα, οι βάσεις της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας ήταν σαθρές και στηρίζονταν κατά κύριο λόγο στην εγχώρια ζήτηση, τροφοδοτούμενη από δημόσιο και ιδιωτικό δανεισμό. Στη συνέχεια ακολούθησε υποχώρηση της ανταγωνιστικότητας, αδυναμία ισοσκέλισης δημοσίων εσόδων και δαπανών και τελικά η εκτόξευση του δημοσίου χρέους σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Η πραγματοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στην ελληνική οικονομία κρίθηκε αναγκαία για την διάσωση και εξυγίανση της. Από το 2010 και μέχρι σήμερα πραγματοποιήθηκαν τρία Προγράμματα Οικονομικής Προσαρμογής (2010, 2012, 2015). Η χρηματοοικονομική κρίση στην Ελλάδα έλαβε την μορφή κρίσης χρέους, και δεν μπόρεσε να αφήσει ανεπηρέαστο το τραπεζικό σύστημα. η πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα, ενέτειναν το κλίμα ανησυχίας στους πολίτες και η εμπιστοσύνη τους προς το σύστημα χάθηκε, με αποτέλεσμα να κλονιστεί η ρευστότητα των τραπεζών λόγω μαζικής εκροής καταθέσεων και ο αριθμός των μη εξυπηρετούμενων δανείων αυξήθηκε επικίνδυνα, τονίζοντας την ύπαρξη κακής ποιότητας χαρτοφυλακίου και αυξημένο πιστωτικό κίνδυνο. Οι τέσσερις μεγάλες συστημικές τράπεζες υπέστησαν μεγάλες ζημίες και η κερδοφορία και αποδοτικότητα τους μειώθηκε σημαντικά, αλλά μέσω των διαρθρωτικών αλλαγών και μέτρων που λήφθηκαν στο τραπεζικό σύστημα, οι τράπεζες παρουσίασαν σημάδια ανάκαμψης και η βιωσιμότητα τους κατέστη εφικτή. Ο κίνδυνος για το τραπεζικό σύστημα δεν έχει εκλείψει αφού ο αριθμός των μη εξυπηρετούμενων δανείων παραμένει αυξημένος. Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και ισχυροποίησης των βάσεων του τραπεζικού συστήματος για να μπορέσει να αποτελέσει κινητήρια δύναμη για την επίτευξη μακροχρόνιας οικονομικής ανάπτυξης.