Διοίκηση και αξιολόγηση του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων, με στόχο τη βέλτιστη λήψη απόφασης σε πρίοδο επιχειρησιακής κρίσης
Abstract
Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή έχει ως στόχο τη μελέτη της Διοίκησης και αξιολόγησης του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων, με σκοπό τη βέλτιστη λήψη απόφασης σε περίοδο επιχειρησιακής κρίσης. Συγκεκριμένα, αναλύθηκαν οι θεωρίες διοίκησης του προσωπικού, ο ρόλος της εκπαίδευσης και αξιολόγησή του. Επιπλέον, μελετήθηκαν οι θεωρίες λήψης απόφασης, οι οποίες βοηθούν τον ερευνητή να σχηματοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζει και ενεργεί το προσωπικό και πόσο αυτές επηρεάζουν στο να ληφθεί μια σωστή απόφαση, ειδικά από το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, σε μια περίοδο επιχειρησιακής κρίσης.
Για τη συλλογή επιπλέον πληροφοριών, απαντήθηκε ένα ερωτηματολόγιο 20 ερωτήσεων από 88 στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, το οποίο και περιλάμβανε ερωτήσεις γενικές, διοικητικής φύσης, ηγεσίας και αξιολόγησης του προσωπικού και κατά πόσο αυτές επηρεάζουν την ορθή λήψη απόφασης σε περίοδο επιχειρησιακής κρίσης.
Συγκρίνοντας τη λήψη απόφασης στη Στρατιωτική με εκείνη στη Διοικητική Επιστήμη, παρουσιάζονται αρκετές ομοιότητες αλλά και διαφορές. Σίγουρα υφίσταται μια αλληλεπίδραση μεταξύ τους, χωρίς ωστόσο να είναι ξεκάθαρο το επίπεδο επηρεασμού μεταξύ τους. Μέσα από αυτή την ανάλυση προέκυψαν συμπεράσματα για τη λήψη αποφάσεων και τη σημασία της στην λειτουργία του στρατεύματος, καθώς επίσης επισημάνθηκαν οι παράγοντες που την επηρεάζουν καθοριστικά, για την αντιμετώπιση και διαχείριση καταστάσεων κρίσης που πιθανό να εμφανιστούν, τόσο σε περίοδο ειρήνης όσο και στην κρίσιμη στιγμή πολεμικών επιχειρήσεων.
Από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι, η εκπαίδευση του προσωπικού σε ρεαλιστική βάση «εκπαιδεύομαι όπως θα πολεμήσω» και η τυποποίηση της διαδικασίας λήψης απόφασης, είναι το κυρίαρχο στοιχείο, το οποίο εάν τύχει περαιτέρω ανάλυσης, θα αποτελέσει το αποφασιστικό σημείο της επιτυχίας για την βέλτιστη λήψη απόφασης σε περίοδο επιχειρησιακής κρίσης.
Εξίσου σημαντικός παράγοντας, για την ορθή λήψη αποφάσεων, από το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι η εμπειρία Διοικήσεως των στελεχών, καθώς επίσης και η σωστή και λογική κρίση υπό συνθήκες πίεσης της κρισιμότητας της κατάστασης, γεγονός που δεικνύει ότι, τα στελέχη θα πρέπει μέσω της εκπαίδευσής και της συμμετοχή τους σε κατάλληλες ασκήσεις, να αποκτήσουν την εμπειρία και τη δυνατότητα άμεσης αντίδρασης και λήψης της βέλτιστης απόφασης, με γνώμονα πάντα της εκτέλεση της επιχειρησιακής τους αποστολής.