Η Ελένη και η Ανδρομάχη από τον Όμηρο στον Ευριπίδη: Ανδρομάχη, Τρωάδες, Ελένη

Abstract

Στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι η μελέτη της απεικόνισης δύο διάσημων ομηρικών ηρωίδων, της Ελένης και της Ανδρομάχης, στις τραγωδίες του Ευριπίδη, Ανδρομάχη, Τρωάδες και Ελένη. Θα επιχειρηθεί η διερεύνηση του λόγου και της δράσης των μορφών αυτών, καθώς επίσης και η μελέτη της σχέσης που αναπτύσσουν οι δύο ηρωίδες αλλά και τα δράματα με το επικό παρελθόν, των αποκλίσεων και των συγκλίσεων με τις ομηρικές εκδοχές και των θεμάτων που προκύπτουν. Στην Ελένη, ο Ευριπίδης ακολουθεί μια εκδοχή του μύθου η οποία αποκλίνει από την Ομηρική: ο Τρωικός πόλεμος έγινε για ένα είδωλο, ενώ η πραγματική Ελένη βρίσκεται στην Αίγυπτο. Στην πορεία του έργου η ηρωίδα επανενώνεται με τον Μενέλαο και οργανώνει με επιτυχία ένα σχέδιο σωτηρίας, αξιοποιώντας ιδιότητες του παλιού, «Ομηρικού» της εαυτού. Στις Τρωάδες, η μοίρα της Ελένης έχει εξομοιωθεί με αυτή των αιχμάλωτων γυναικών της Τροίας. Η ηρωίδα καλείται τώρα να δώσει την προσωπική της μάχη, για να υπερασπιστεί την αθωότητά της και να σώσει τη ζωή της. Μέσα από τη μορφή της Ανδρομάχης στο ίδιο δράμα διερευνώνται οι φρικαλεότητες του πολέμου και η καταστροφή που αυτός προκαλεί στη σφαίρα του οίκου. Τα θέματα αυτά είναι κεντρικά και στην Ανδρομάχη, όπου οι συμφορές της ομώνυμης ηρωίδας επαναλαμβάνονται. Μέσα από τον λόγο και τη δράση των ηρωίδων διερευνώνται σημαντικά ζητήματα που διατρέχουν τις τρεις τραγωδίες, όπως αυτά της ευθύνης, του κόστους του πολέμου από την οπτική της γυναίκας, της φύσης και της αξίας της νίκης στον πόλεμο και των εννοιών του κλέους και του επικού ηρωισμού.