Ο επιτελικός ρόλος του πολιτισμού ως εργαλείου σωφρονισμού. Εκφάνσεις πολιτιστικής πολιτικής σε χώρους εγκλεισμού. Περιπτωσιολογία καταστημάτων κράτησης στην Ελλάδα

Abstract

Σκοπός της διατριβής είναι να αναδείξει τη λειτουργική ικανότητα του πολιτισμού να συμβάλλει στην πραγμάτωση του σωφρονιστικού σκοπού με την έννοια της προοπτικής ισότιμης και ομαλής κοινωνικής επανένταξης των φυλακισμένων, αίροντας τους κοινωνικούς αποκλεισμούς που υφίστανται, με την εργαλειακή του ενσωμάτωση και οργανική χρησιμότητα εντός του σωφρονιστικού συστήματος. Αναζητείται η δυνητική εφαρμογή της εν λόγω θεωρητικής προσέγγισης και η προβολή της σε πρακτικές πολιτιστικής πολιτικής εντός των σωφρονιστικών συστημάτων μέσω της χαρτογράφησης του ελληνικού πλαισίου και της περιπτωσιολογικής μελέτης του καταστήματος κράτησης Κορυδαλλού.

Η ρεαλιστική αποτίμηση των δεδομένων, μέσα από τη διατριβή, αναγνωρίζει αφενός τη θετική δυναμική του πολιτισμού στη λειτουργία και εφαρμογή του σωφρονιστικού συστήματος και στην επίτευξη της θεωρητικής του σκοποθεσίας, αφετέρου όμως καταδεικνύει προβληματικές τόσο τις μετουσιωμένες πρακτικές σωφρονιστικής πολιτιστικής πολιτικής όσο και το γενικό πλαίσιο ύπαρξης και λειτουργίας των φυλακών, καταλήγοντας στο πρόταγμα μια ριζικής αναθεώρησης συνθετικά του σωφρονιστικού συστήματος και της πολιτιστικής διαχείρισης, ώστε να μπορέσει η παρούσα θέση να τελεσφορήσει.