Ο κυπριακός κινηματογράφος.

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να καταγράψει την εξέλιξη του κυπριακού κινηματογράφου και την ανάπτυξη που επιχειρείται σε αυτό τον τομέα των πολιτιστικών και δημιουργικών βιομηχανιών. Η ιστορική ανασκόπηση τέθηκε στο πρώτο μέρος της εργασίας/ διατριβής για να διαφανεί πότε, με ποιο τρόπο και από ποιους δημιουργήθηκε ο κυπριακός κινηματογράφος. Η προβολή των κύριων ερεθισμάτων και τα κοινωνικά φαινόμενα που επηρέασαν και εξακολουθούν να επηρεάζουν τους δημιουργούς σε συνδυασμό με τις επιρροές που δέχονται από τρεις διαφορετικές ηπείρους λόγω της θέσης της Κύπρου, αποτέλεσαν σημαντικό μέρος της παρούσας εργασίας/ διατριβής. Έγινε προσπάθεια να τονιστούν τα χαρακτηριστικά του κινηματογράφου σε σχέση με τη διάρθρωση των σταδίων της συγκεκριμένης τέχνης από την αρχική ιδέα/ σύλληψη μέχρι την έκθεση/ υποδοχή από το κοινό, αλλά και οι διάφορες διαδικασίες που επιτελούνται στα ενδιάμεσα στάδια της παραγωγής και διανομής. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο ρόλο του μάρκετινγκ/ επικοινωνίας για την προσέλκυση πιθανών χρηματοδοτών αλλά και θεατών στην προβολή και στην περαιτέρω προώθηση μιας ταινίας, με την ταυτόχρονη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Διαγράφεται επίσης η πορεία ανάπτυξης της τοπικής παραγωγής μέσα από διάφορες ενέργειες συνεργασίας και συμπαραγωγής με χώρες της ΕΕ από το 2004 κι έπειτα. Κυρίως επιχειρείται μια καταγραφή στοιχείων και πηγών που καταδεικνύουν/ αποδεικνύουν την αύξηση της παραγωγής εν μέσω ύφεσης, ως και την κινητικότητα αλλά και τις διακρίσεις ταινιών σε διεθνές επίπεδο. Καταγράφονται επίσης οι τρόποι μέσα από τους οποίους εδραιώθηκαν τα διεθνή Φεστιβάλ της Κύπρου και η συμβολή των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του κράτους, θεσμικών -τοπικών και ευρωπαϊκών- φορέων αλλά και ιδιωτών χορηγών στην παροχή κινήτρων για τη συνέχιση της προώθησης των κινηματογραφικών παραγωγών / προϊόντων. Μέσα από τα πιο πάνω θα διαφανεί σε ποιο επίπεδο βρίσκεται σήμερα ο κυπριακός κινηματογράφος. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε ήταν η μελέτη ειδικής προς το θέμα βιβλιογραφίας σε συνδυασμό με την άντληση πρωτογενούς υλικού μέσα από συνεντεύξεις του ερευνητή με σκηνοθέτες και σκηνοθέτες/ παραγωγούς.