Εταιρική διακυβέρνηση και συστήματα εσωτερικού ελέγχου στον ελληνικό τραπεζικό χώρο

Σειρά δυσμενών εξελίξεων, κατά την τελευταία εικοσαετία στη διεθνή επιχειρηματική κοινότητα (συμπεριλαμβανομένων και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων) αναζωπύρωσε, παγκοσμίως το ενδιαφέρον ως προς τις βέλτιστες πρακτικές της Εταιρικής Διακυβέρνησης και ειδικότερα σε ότι αφορά την επάρκεια και την διαφάνεια της παρεχόμενης πληροφόρησης απο τις επιχειρήσεις για τα οικονομικά μεγέθη τους και την αποτελεσματικότητα της δομής λειτουργίας τους. Εξαιτίας τούτου, εκδόθηκε πληθώρα κωδικών αλλά και νόμων, πρωτίστως στις ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες, με τους οποίους προσδιορίζεται το εννοιολογικό περιεχόμενο της Εταιρικής Διακυβέρνησης (πλέον αποδεκτός ορισμός εκείνος απο τον Ο.Ο.Σ.Α) όπου και περιγράφονται η επαναδιατυπώνονται οι κανόνες και οι αρχές άσκησης της καθώς και οι ευθύνες και αρμοδιότητες του Διοικητικού Συμβουλίου και της Διοίκησης, Κυρίως όμως με τα εν λόγω κείμενα παροτρύνονται οι διοικήσεις των επιχειρήσεων ή ακόμα και υποχρεώνονται να ενσωματωσουν στη λειτουργία τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και σιαδικασίες ή αλλιώς να αναπτύξουν Σύστημα Εσωτερικού Ελέγχου, το οποίο θα πρέπει να καλύπτει το σύνολο των δραστηριοτήτων και να αξιολογείται σε συνεχή βάση μια ανεξάρτητη Μοναδα, εκείνη του Εσωτερικού Ελέγχου.