Η αυτοαποτελεσματικότητα και η συλλογική αποτελεσματικότητα των δασκάλων της Κύπρου σε πλαίσια συνεκπαίδευσης με μαθητές που έχουν διαγνωστεί στο φάσμα του αυτισμού

Abstract

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή εξετάζει το θέμα της συσχέτισης της αυτοαποτελεσματικότητας και της συλλογικής αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της Κύπρου, όταν έχουν να διδάξουν σε τάξεις συνεκπαίδευσης στις οποίες συμπεριλαμβάνονται μαθητές με κάποια διαταραχή στο φάσμα του αυτισμού, καθώς -όπως εντοπίστηκε από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας- υπάρχει ένα σχετικό κενό στην ενδελεχή εξέταση των στοιχείων αυτών κυρίως στην κυπριακή πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα, διερευνώνται οι παράγοντες που δύνανται να επιδράσουν στα επίπεδα της αυτοαποτελεσματικότητας και της συλλογικής αποτελεσματικότητας των κυπρίων δασκάλων, τόσο γενικά όσο και σε περίπτωση που έχουν στην τάξη τους και μαθητή μα διαταραχή αυτιστικού φάσματος, μέσα από την οπτική γωνία των ίδιων.

Στο πλαίσιο της παρούσας έρευνας ακολουθήθηκε η ποιοτική μεθοδολογία της Θεματικής Ανάλυσης Περιεχομένου. Οι συμμετέχοντες ήταν 13 δάσκαλοι, οι οποίοι μέσα από τις ημιδομημένες συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν ελεύθερα τις προσωπικές τους απόψεις σχετικά με το υπό διερεύνηση θέμα. Τα δεδομένα που προέκυψαν μετατράπηκαν σε κωδικούς και έπειτα σε κατηγορίες, οι οποίες επέτρεψαν να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα για τις απόψεις των ίδιων των εκπαιδευτικών σχετικά με τους παράγοντες που επηρεάζουν όχι μόνο την αυτοαποτελεσματικότητά τους, αλλά και τη συλλογική αποτελεσματικότητα.

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων επιβεβαίωσε τη θεωρία της αυτοαποτελεσματικότητας του A. Bandura (1970), σύμφωνα με την οποία οι εμπειρίες του κάθε μέλους μιας ομάδας, τα πρότυπα που έχει αναπτύξει, η κοινωνική και λεκτική πειθώ και τέλος η σωματική και συναισθηματική κατάσταση των ατόμων που συμμετέχουν στη συγκεκριμένη ομάδα είναι παράγοντες που επιδρούν στην αυτοαποτελεσματικότητα και συλλογική αποτελεσματικότητα των δασκάλων.