Από την συντήρηση των αρχαιολογικών καταλοίπων στη μουσειολογική τους εκθεσιακή ανάδειξη. Μελέτη περίπτωσης: Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών

Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται την συμβολή της επιστήμης της συντήρησης των καταλοίπων του παρελθόντος στην παραγωγή και στον εμπλουτισμό της μουσειακής ερμηνείας. Απομακρύνεται από την στερεότυπη αντιμετώπιση της συντήρησης ως ένα πεδίο που αφορά την επιδιόρθωση και αποκατάσταση των καταλοίπων του παρελθόντος και την προσεγγίζει ως ένα μέσο το οποίο συμβάλλει στην ανάδυση των αξιών της πολιτιστικής κληρονομιάς, στην παραγωγή του συγκείμενου των ευρημάτων, στην εξασφάλιση της μεταβίβασης των πολιτιστικών καταλοίπων στις επόμενες γενεές καθώς και στην συμπερίληψη του κοινού στην ανάδειξη και διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Επιπλέον, εξερευνά και αποκαλύπτει τους τρόπους με τους οποίους η συντήρηση μπορεί να ξεπεράσει τα στεγανά των εργαστηρίων συντήρησης και να μετατραπεί η ίδια σε εκθεσιακή πρακτική, η οποία θα συνεισφέρει στην ερμηνευτική κατανόηση των καταλοίπων του παρελθόντος και στην άρση των αποκλεισμών που παραδοσιακά τα μουσεία κατείχαν.