| dc.contributor.advisor | Κυριακάκης, Ιωάννης | |
| dc.contributor.author | Σινόπουλος, Δημήτριος | |
| dc.contributor.other | Sinopoulos, Demetrios | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2019-07-04T09:41:15Z | |
| dc.date.available | 2019-07-04T09:41:15Z | |
| dc.date.copyright | 2019-07-04 | |
| dc.date.issued | 2019-05 | |
| dc.identifier.other | ΠΠΑ/2019/00112 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/4132 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Στην Αθήνα η χρήση μη συμβατικών χώρων για την παρουσίαση πολιτιστικών δράσεων και παραστάσεων παρουσιάζει ενδιαφέρον καθώς ολοένα πυκνώνει. Οι μη συμβατικοί χώροι είναι συχνότερα δημόσιοι κι εξωτερικοί, χαρακτηριστικά που τους καθιστούν πιο εύκολα προσβάσιμους από κοινωνικά περιθωριοποιημένους πολίτες, μετανάστες, τουρίστες και οικονομικά ασθενέστερους. Η συμπεριφορά του κοινού απέχει από εκείνη που ακολουθείται στους παραδοσιακούς χώρους επιτέλεσης. Στους μη συμβατικούς χώρους ενισχύονται οι διαπροσωπικές σχέσεις, επικρατεί η αταξική αντιμετώπιση του κοινού, διαπιστώνεται η ενίσχυση της σχέσης των θεατών με τον ιστό της πόλης τους, ελαττώνεται η παρακμή περιοχών και παρουσιάζεται αφύπνιση της κριτικής σκέψης του κοινού, δεδομένου ότι η τέχνη του δημόσιου χώρου προσφέρεται περισσότερο για διάδραση.
Με χρήση ελληνικής και ξένης βιβλιογραφίας, αξιοποίηση υλικού από επιτόπια παρατήρηση, εξαγωγή συμπερασμάτων από διαδικτυακές πηγές και οπτικοακουστικό περιεχόμενο, αλλά και διεξαγωγή 13 προσωπικών συνεντεύξεων από εργαζόμενους και κοινό, επιλέχτηκε ως μελέτη περίπτωσης η Εθνική Λυρική Σκηνή και οι δράσεις της σε μη συμβατικούς χώρους της Αθήνας για το χρονικό διάστημα 2010-2018.
Στην παρούσα εργασία διαπιστώθηκε ότι η Ε.Λ.Σ. προχώρησε σε αυτές τις ενότητες δράσεων εξαιτίας α)των συσσωρευμένων χρεών της, β)της γενικότερης οικονομικής κρίσης της χώρας που μόλις ξεκινούσε, γ)της προοπτικής μετεγκατάστασής της στο Κ.Π.Ι.Σ.Ν, και δ) της ανάγκης να απαλλαχθεί από τον στιγματισμό της ελιτίστικης μορφής τέχνης, έτσι ώστε να διευρυνθεί το κοινό της εν όψει των μελλοντικών εξελίξεων που αναμένονταν. Οι δράσεις επιδίωκαν άλλοτε τον αιφνιδιασμό του κοινού με απρόσμενες εμφανίσεις στην πόλη, άλλοτε αφορούσαν προγραμματισμένα δρώμενα σε μη συμβατικούς χώρους κι άλλοτε προγραμματισμένες παραστάσεις συμπυκνωμένης μορφής.
Η ανταπόκριση του κοινού υπήρξε ενθαρρυντική και οι χώροι με μεγάλη χωρητικότητα εξυπηρέτησαν τον σκοπό της προσέλκυσης εντυπωσιακού αριθμού θεατών. Επίσης, άξια λόγου είναι η προσέγγιση του οργανισμού σε κοινωνικές ομάδες, οι οποίες αποδεδειγμένα δεν θα παρακολουθούσαν ποτέ μία παραγωγή της Ε.Λ.Σ. στον συμβατικό χώρο της έδρας της. Ωστόσο, ορισμένες δυσκολίες, που πάντοτε προκύπτουν όταν οργανώνεται μία παραγωγή για πρώτη φορά σε έναν χώρο, ήταν αναπόφευκτες. Επιπλέον, η εναρμόνιση ορισμένων καθημερινών πρακτικών της Ε.Λ.Σ. με την γενική φιλοσοφία της εξωστρέφειας αποτέλεσε ένα στοίχημα, που αν όχι πάντα, τις περισσότερες φορές κερδήθηκε. | el_GR |
| dc.format.extent | vi, 81 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Πολιτιστικές δράσεις -- Μη συμβατικοί χώροι | el_GR |
| dc.subject | Cultural activities -- Non-conventional venues | el_GR |
| dc.title | Η χρήση μη συμβατικών χώρων για παραστάσεις και δρώμενα από πολιτιστικούς οργανισμούς: Μελέτες περίπτωσης και κριτική αποτίμηση | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | In Athens, the use of non-conventional venues for cultural activities and performances is especially interesting as it is ever-increasing. Public and outdoor spaces being used as non-conventional venues has become a common phenomenon, providing easier access for socially marginalized citizens, immigrants, tourists and the economically weaker people. Audiences behave differently there than in more traditional venues. In non-conventional venues human relations strengthen, audience members get classless treatment, people bond to the city fabric, urban decay in specific areas decreases and critical thinking awakens, since art in public space encourages interaction.
Using Greek and international bibliography and material from field observation, drawing conclusions from online and audiovisual sources and conducting 13 personal interviews with employees and audience members, we finally selected the Greek National Opera and its activities in non-conventional venues in Athens between 2010 and 2018 as our case study.
As noted in the present essay, the GNO proceeded to these initiatives on account of a) its accumulated debts, b) the broader economic crisis in Greece, which only was at its early stages at the time, c) its impending relocation to the SNFCC, and d) the need to shed the elitist stigma, in purpose to expand its audience in light of the future developments. These activities were sometimes aiming to surprise the audience with unexpected city appearances, while other times consisted of planned events in non-conventional venues and performances in condensed form.
Public response was encouraging and large capacity venues succeeded in attracting impressively big audiences. It is worth noting the organization’s reaching out to social groups that would definitely never attend a GNO production at conventional venues. It is true that some difficulties, which always occur when a production is organized in a venue for the first time, were unavoidable. However, getting to harmonize some everyday GNO’s practices with the overall philosophy of openness was a bet which if not always, at least more often than not, paid off. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
