Εικονική πραγματικότητα και ολογράμματα σε μουσειακούς χώρους: χαρακτηριστικά, αναγκαιότητα και προοπτικές για το Μουσείο Προϊστορικής Θήρας, Ελλάδα.

Το μουσείο και οι πολιτιστικοί οργανισμοί γενικότερα αποτελούν εξαιρετικό πεδίο ανάπτυξης νέων σύγχρονων τεχνολογιών, καθώς τα αρχαιολογικά και ιστορικά στοιχεία μπορούν να λειτουργήσουν ως πηγή έμπνευσης για τεχνολογικά δημιουργήματα. Στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι η ανάδειξη της σχέσης του μουσείου με το κοινό του, και η παρουσίαση του τρόπου, κατά τον οποίο νέες τεχνολογίες, όπως η εικονική πραγματικότητα (VR) και τα ολογράμματα, μπορούν να υλοποιηθούν σε μουσειακούς χώρους.
Πιο συγκεκριμένα, έπειτα από εκτενή βιβλιογραφική επισκόπηση, παρουσιάζεται το πλαίσιο διαμόρφωσης του μουσείου του σήμερα και ο ρόλος του ως μεσολαβητή. Στη συνέχεια παρατίθενται αναλυτικά τι είναι, πώς λειτουργούν, τα χαρακτηριστικά και η αναγκαιότητα των τεχνολογιών εικονικής πραγματικότητας και ολογραμμάτων, καθώς αποτελούν βασικό άξονα της μελέτης. Παράλληλα, προκειμένου να διαπιστωθούν οι τρόποι υλοποίησής τους και τα οφέλη που προσφέρουν στους μουσειακούς χώρους, μελετήθηκαν πολιτιστικοί οργανισμοί στην Ελλάδα και το εξωτερικό που εφαρμόζουν ή έχουν εφαρμόσει ήδη τις συγκεκριμένες τεχνολογίες.

Τέλος, λαμβάνοντας υπόψιν τα προαναφερθέντα, εξετάσθηκε η περίπτωση μελέτης του μουσείου προϊστορικής Θήρας σε συνδυασμό με τον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου. Στο πλαίσιο αυτό παρατίθενται τα χαρακτηριστικά και η αναγκαιότητα εφαρμογής των τεχνολογιών εικονικής πραγματικότητας και ολογραμμάτων, παρουσιάζοντας συγκεκριμένες προτάσεις υλοποίησής τους στην περίπτωση μελέτης. Συμπερασματικά, από τις διαδικασίες της βιβλιογραφίας επισκόπησης και της επιτόπιας παρατήρησης της περίπτωσης μελέτης, προκύπτει πως οι VR και ολογραμματικές τεχνολογίες μπορούν να συνεισφέρουν στη διάνθιση της μουσειακής εμπειρίας πολυεπίπεδα και παράλληλα να βοηθήσουν καταλυτικά σε λειτουργικά προβλήματα των μουσειακών χώρων.