Ανάπτυξη νέων υπηρεσιών υγείας στην Κύπρο: Τμήμα διατροφής, υπηρεσία διαιτολογίας και ο ρόλος του διαιτολόγου στο δημόσιο νοσοκομείο

Ο σκοπός της έρευνας αφορά σε ζητήματα του κλάδου των διαιτολόγων – διατροφολόγων σε ενδονοσοκομειακό επίπεδο αλλά και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας μιας και σε πολλά επίπεδα εμφανίζεται η ελλιπής αναφορά της ειδικότητας του Διαιτολόγου – Διατροφολόγου (ΤΕ) στα σημεία σχεδίου νόμου ενώ αναφέρονται διάφορες άλλες ειδικότητες επαγγελματιών υγείας, η αποκλειστική εκχώρηση αρμοδιοτήτων που αφορά την παιδική παχυσαρκία, υπέρταση, διαβήτη τύπου ΙΙ, υπερχοληστερολαιμία, παχυσαρκία, απώλεια κιλών σε φυσιολογικές καταστάσεις σε κλινικούς/νοσοκομειακούς διαιτολόγους και η απουσία πρόβλεψης θέσεων εργασίας Διαιτολόγων – Διατροφολόγων (ΤΕ) σε κάθε βαθμίδα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Η έρευνα αυτή έχει γίνει με βάση τη βιβλιογραφική ανασκόπηση μέσα από της διεθνή βιβλιογραφία όπου αναφέρεται ο ρόλος του διαιτολόγου στα δημόσια νοσοκομεία ως υποστηρικτικός και αφορά τη θρεπτική υποστήριξη των νοσηλευόμενων ασθενών αλλά και τη συνεργασία του με το υπόλοιπο προσωπικό του νοσοκομείου και τονίζεται η συνεχής έλλειψη ανθρωπίνου δυναμικού για τη στελέχωση του τμήματος διατροφής, η ανεπαρκής εκπαίδευση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού σε θέματα διατροφής και η έλλειψη ποιότητας παρεχόμενης διατροφικής φροντίδας. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη βιβλιογραφική ανασκόπηση ο ρόλος του διαιτολόγου δεν αναφέρεται καθόλου στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που αποτελεί τον πυλώνα του συστήματος υγείας.
Ακόμα είχε παρουσιαστεί πρόβλημα σχετικά με τη διαφάνεια παροχής πληροφοριών από τις ιστοσελίδες των κύριων νοσοκομείων της Κύπρου και του υπουργείου υγείας σχετικά με τις υπηρεσίες υγείας του τμήματος διατροφής και τη δομή οργάνωσης αυτού με αποτέλεσμα να δημιουργείται η εντύπωση ενός μη εκσυγχρονισμένου συστήματος υγείας. Οι έρευνες και μελέτες που γίνονται σχετικά με την επίδραση των υπηρεσιών υγείας στη μακροζωία είναι ελάχιστες ωστόσο συνεχίζεται η αύξηση της γήρανσης του πληθυσμού στην Ευρώπη με συνέπεια την αύξηση της νοσηρότητας από είδη καρκίνου και καρδιαγγειακών νοσημάτων. Μέσα λοιπόν από τις λιγοστές έρευνες επιβεβαιώνεται η θετική σχέση μεταξύ ποιότητας και ποσότητας υπηρεσιών υγείας και μακροζωίας όταν αυτές παρέχονται από μια ισχυρή δομή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Τέλος γίνεται βιβλιογραφικά αποδεκτή η ενίσχυση των διατροφικών υπηρεσιών δια μέσου του συστήματος υγείας.