Διερεύνηση των επιπτώσεων της μετανευστικής κρίσης στις υγειονομικές μονάδες του Εθνικού Συστήματις Υγείας της Ελάδας.

Η παρούσα διατριβή επιχειρεί μέσω δευτερογενών δεδομένων (ανασκόπηση της βιβλιογραφίας) να αναδείξει το εσωτερικό περιβάλλον (δομή, οργάνωση, χρηματοδότηση) και το εξωτερικό περιβάλλον (πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές συνθήκες) λειτουργίας του Εθνικού Συστήματος Υγείας, όπως αυτά διαμορφώθηκαν από την έλευση της μεταναστευτικής κρίσης στην μεταμνημονιακή Ελλάδα.
Το ερευνητικό μέρος της διατριβής περιλαμβάνει τη συλλογή πρωτογενών δεδομένων από εργαζόμενους στις δημόσιες υγειονομικές μονάδες του Εθνικού Συστήματος Υγείας με στόχο να εντοπίσει τις προκλήσεις που αναδείχθηκαν στον τομέα της δημόσιας υγείας όσον αφορά την παροχή υπηρεσιών υγείας σε πρόσφυγες/αιτούντες ασύλου και να εκτιμήσει το επίπεδο επάρκειας των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων σε ανθρώπινους και υλικούς πόρους. Επιπλέον, μέσα από την ανάλυση των δευτερογενών δεδομένων ελέγχεται η εξοικείωση των επαγγελματιών υγείας με τον υποστηρικτικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Ελλάδα απέναντι στη διαχείριση του μεταναστευτικού και αξιολογείται η
αποτελεσματικότητα των πολιτικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της μεταναστευτικής κρίσης στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας επαληθεύουν την ύπαρξη σημαντικών προβλημάτων στη λειτουργία των δημόσιων υγειονομικών μονάδων που συνδέονται με την μεταναστευτική κρίση: η επέκταση του πληθυσμού ευθύνης, οι επιδημιολογικές ιδιαιτερότητες των προσφύγων/αιτούντων ασύλου σε σχέση με το γενικό πληθυσμό και ο υγειονομικός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, τα εμπόδια στην παροχή υγειονομικής φροντίδας
εξαιτίας έντονων κοινωνικών και πολιτισμικών διαφορών εμφανίζονται σε άλλοτε άλλο βαθμό σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας υγείας, ιδιαίτερα όμως στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών. Οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις στον χώρο της υγείας για την υποστήριξη του ΕΣΥ απέναντι στις απαιτήσεις της μεταναστευτικής κρίσης δεν έχουν επιφέρει τα προσδοκόμενα για την πολιτεία αποτελέσματα, ενώ η προοπτική ενίσχυσης
ή ανασχηματισμού του ΕΣΥ μέσα από ορθές και αποδοτικές πολιτικές στρατηγικές για τη μετανάστευση θεωρείται μάλλον απίθανη.