Οι αυτοβιογραφίες των Ελισάβετ Μουτζάν - Μαρτινέγκου και Ανδρέα Λασκαράτου: Συγκριτική μελέτη

Abstract

Όπως υποδηλώνει ο τίτλος της, σκοπός της μεταπτυχιακής αυτής διατριβής είναι να εξετάσει τις Αυτοβιογραφίες δύο Επτανήσιων συγγραφέων του 19ου αιώνα, που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, της Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου και του Ανδρέα Λασκαράτου, παρέχοντας, μέσα από τη μελέτη των ιδεών, των απόψεων και της γραφής δύο διαφορετικών προσωπικοτήτων της Επτανησιακής Σχολής, μια πολιτισμική ως επί το πλείστον προσέγγιση του αυτοβιογραφικού τους λόγου. Με αφετηρία βασικές θεωρητικές απόψεις για την αυτοβιογραφία, τη διαμόρφωση και επιβολή εξουσιαστικών σχέσεων, τη συγκρότηση και διεκδίκηση της έμφυλης ταυτότητας, θα επιχειρηθούν να αποτυπωθούν όψεις της επτανησιακής κοινωνίας φιλτραρισμένες μέσα από τον αυθιστορικό λόγο της Μαρτινέγκου και του Λασκαράτου και να αποτιμηθούν τα σημεία σύγκλισης και απόκλισης των δύο αυτοβιογραφιών. Η μεταπτυχιακή διατριβή δομείται σε πέντε κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο είναι εισαγωγικό, ενώ το δεύτερο αναφέρει τις σημαντικότερες θεωρητικές τάσεις για το αυτοβιογραφικό είδος, εστιάζοντας στη διάκριση μεταξύ αυτοβιογραφίας και μυθοπλασίας, την ιστορική εξέλιξη του είδους τον 18ο και 19ο αιώνα στην Ευρώπη, καθώς και τις ιδιαίτερες συνθήκες για την ανάπτυξη του αυτοβιογραφικού λόγου στον Επτανησιακό χώρο, οι οποίες σχετίζονται με τις ευρύτερες ιστορικές εξελίξεις και την προσπάθεια συγκρότησης της επτανησιακής ταυτότητας την εποχή αυτή. Τέλος, στο τρίτο και τέταρτο κεφάλαιο, τα οποία αφιερώνονται στην Αυτοβιογραφία της Μουτζάν-Μαρτινέγκου και στη μεταφρασμένη από τα ιταλικά Αυτοβιογραφία του Ανδρέα Λασκαράτου αντίστοιχα, επιχειρείται η αποτύπωση του ιστορικοκοινωνικού γίγνεσθαι της εποχής και του αξιακού συστήματος των δύο συγγραφέων με γνώμονα το φύλο και το κοινωνικό τους status quo. Η μεταπτυχιακή διατριβή ολοκληρώνεται με το πέμπτο και έκτο κεφάλαιο, που συνιστούν αντίστοιχα τα συμπεράσματα και τον επίλογο του έργου.