Διαχείριση συγκρούσεων στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό στο Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων ενός γενικού δημόσιου νοσοκομείου

Εισαγωγή: Στις υπηρεσίες υγείας και εδικά στα Τμήματα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών (ΤΑΕΠ) οι συγκρούσεις είναι συχνές επηρεάζοντας αρνητικά τον οργανισμό, τις διαπροσωπικές σχέσεις, τους ίδιους τους επαγγελματίες υγείας αλλά και τους ασθενείς.
Σκοπός: Να διερευνηθεί η ύπαρξη συγκρούσεων ανάμεσα στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που εργάζεται στο ΤΑΕΠ σε ένα κυπριακό δημόσιο γενικό νοσοκομείο και να προσδιοριστούν οι βασικοί παράγοντες που οδηγούν σε συγκρούσεις.
Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε μια συγχρονική μελέτη με δειγματοληψία ευκολίας και τη χρήση δομημένου ερωτηματολογίου με 56 νοσηλευτικούς και ιατρικούς λειτουργούς που εργάζονται στο ΤΑΕΠ του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας. Η συμμετοχή στην έρευνα ήταν εθελοντική και ανώνυμη.
Αποτελέσματα: Το 80% ήταν νοσηλευτικοί λειτουργοί και το 20% ιατρικοί λειτουργοί, εκ των οποίων το 51,1% ανέφερε ότι οι συγκρούσεις αποτελούν συχνό φαινόμενο στον εργασιακό τους χώρο. Οι συγκρούσεις συνέβαιναν πιο συχνά ανάμεσα στους επαγγελματίες υγείας και το οικογενειακό/φιλικό περιβάλλον των ασθενών και σε ιεραρχικό επίπεδο με τους υφιστάμενους ή τους προϊστάμενούς τους. Κυριότερη αιτία των συγκρούσεων αποτελούσαν οργανωσιακοί παράγοντες όπως οι περιορισμένοι πόροι (86,6%) και ο φόρτος εργασίας (84,4%). Οι συγκρούσεις είχαν ως κυριότερη συνέπεια την μείωση της παραγωγικότητας (53,3%) και καταστροφικές συνέπειες στις εργασιακές σχέσεις (40,0%). Ως μέθοδος διαχείρισης των συγκρούσεων επιλέχθηκε η διαπραγμάτευση με τον/τους εμπλεκόμενο/νους για αμοιβαίο όφελος.
Συμπεράσματα: Η εκπαίδευση του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού για την απόκτηση γνώσης και δεξιοτήτων για τη διαχείριση τους αλλά και ο εντοπισμός και η κατανόηση των παραγόντων που τους προκαλούν είναι ζωτικής σημασίας καθώς συμβάλλουν στην εποικοδομητική επίλυσή τους.