| dc.contributor.advisor | Ζηροπούλου, Κωνσταντίνα | |
| dc.contributor.author | Ιεροδιακόνου, Σοφία | |
| dc.contributor.other | Ierodiakonou, Sofia | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2019-03-19T10:16:39Z | |
| dc.date.available | 2019-03-19T10:16:39Z | |
| dc.date.copyright | 2019-03-19 | |
| dc.date.issued | 2018-12 | |
| dc.identifier.other | ΘΣΠ/2018/00120 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/3956 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές | el_GR |
| dc.description.abstract | Η θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα ήταν μειονεκτική σε σχέση με αυτήν του άνδρα και ο ρόλος της περιοριζόταν στην ευθύνη της συντήρησης του σπιτιού και τη μέριμνα για το νοικοκυριό. Αν και η γυναίκα ήταν αφανής, σιωπηλή και υπάκουη, δεν ίσχυε το ίδιο και για τα γυναικεία πρόσωπα των αρχαίων τραγωδιών, καθώς εκεί οι γυναίκες ήταν δυναμικές, έπαιρναν πρωτοβουλίες και έβγαιναν εκτός των ορίων του οίκου τους. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα κάποιες από τις τραγικές ηρωίδες, όπως η Κλυταιμνήστρα, η Μήδεια και η Εκάβη να αντιμετωπιστούν με απολύτως αρνητικό τρόπο και να κατηγορηθούν ως θύτες, από το ανδροκρατούμενο κοινό της Αθήνας του 5ου αιώνα π.Χ., παρόλο που ο τρόπος ζωής τους, πριν από τα εγκλήματα που διέπραξαν, οδηγεί τον αναγνώστη στην κατάταξή τους ως θύματα.
Η παρούσα μελέτη ασχολείται με τις ηρωίδες αυτές, τη σχέση τους με την εποχή της συγγραφής των έργων και τη θέση της γυναίκας, όπως αποτυπώνεται στην αρχαία τραγωδία και την πρόσληψή της από το κοινό της εποχής ως θύματα και ως θύτες. Στη συνέχεια αντιπαραβάλλει τα χαρακτηριστικά αυτά με νεότερες διασκευές και μεταγραφές των σχετικών μύθων, καταδεικνύοντας πώς οι σημαντικές εξελίξεις στη θέση της γυναίκας υπαγόρευσαν ουσιαστικά μια σοβαρή μετατόπιση στον τρόπο που τις βλέπουν οι νεότεροι συγγραφείς και εξηγεί ποια είναι αυτή.
Επίσης, η διατριβή εξετάζει πώς η συμβολή του φεμινιστικού κινήματος στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των γυναικών, δίνοντάς τους δικαιώματα και ελευθερίες που στην κλασική Αθήνα φάνταζαν αδιανόητα, συνδέεται με τις μεταπλάσεις αυτές και λειτουργεί ως ερμηνευτικό πλαίσιο των νέων ιστοριών. Το γεγονός ότι εκτός από το δικαίωμα ψήφου και το δικαίωμα στην εργασία, οι γυναίκες μπορούσαν πλέον να μιλούν και να εκφράζονται ελεύθερα, αποτέλεσε, καταρχάς, τη βασική πηγή έμπνευσης για τους σύγχρονους δραματουργούς, οι οποίοι επιχείρησαν να ξαναδούν τις ιστορίες αυτές μέσα από το πρίσμα της δικής τους εποχής.
Σε κάθε περίπτωση, οι περισσότερες μεταγραφές και διασκευές των μύθων της Κλυταιμνήστρας, της Μήδειας και της Εκάβης δείχνουν πως οι σύγχρονοι συγγραφείς έχουν την ανάγκη να τις απενοχοποιήσουν από τα εγκλήματά τους. Ακόμα και αν δεν τις αθωώνουν ξεκάθαρα, σίγουρα προσπαθούν να καταλάβουν τους λόγους που τις οδήγησαν στις συγκεκριμένες ενέργειες και να αναδείξουν πολλά επιχειρήματα, σύμφωνα με τα οποία οι τρεις ηρωίδες κατατάσσονται, εν τέλει, στην κατηγορία των θυμάτων. | el_GR |
| dc.format.extent | vi, 62 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Αρχαία Ελληνική Τραγωδία | el_GR |
| dc.subject | Ancient Greek Tragedy | el_GR |
| dc.subject | Αρχαία Ελληνική Τραγωδία -- Γυναικείο φύλο | el_GR |
| dc.subject | Ancient Greek Tragedy -- Women | el_GR |
| dc.title | Κλυταιμνήστρα, Μήδεια, Εκάβη: Θύτες και θύματα του χθές και του σήμερα | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | For the duration of recorded ancient history, women found themselves at a severe disadvantage when compared to men, with their role within the traditional family being reduced to housekeeping and household care. Bearing a stark contrast to the typical women of the era who were silent, obedient and practically invisible, were the female characters of ancient tragedies. These women took initiative and broke the mold of the traditional household, resulting, for some of the heroines such as Clytemnestra, Medea and Hecuba, in mistreatment and being painted in a negative light by the male-dominated audience of Athens during the 5th century BC.
This study examines the relationships between the era of writing theatrical plays and these tragic heroines, as well as women’s social status through the lens of ancient tragedy and the public’s perception of it. It then brings into contrast the differences with newer versions and adaptations of the aforementioned myths, demonstrating that, the significant progress made in regards to women’s social status in households and in general, essentially dictated a shift in the way that young writers would look at them, and explains which is that shift.
Additionally, this thesis examines how the involvement of the feminist movement in the betterment of these women's lives, giving them rights and liberties seemingly unthinkable in classical Athens, is linked to their transformations and acts as an interpretative framework for newer stories. The fact that women could now freely express themselves, in addition to the right to vote and work, proved to be the main fountain of inspiration for contemporary dramatists, who tried revisiting these stories in the context of their era.
In any case, the majority of adaptations and rewrites of the stories of Clytemnestra, Medea and Hecuba, indicate the need that contemporary writers have demonstrated, to exonerate them for their crimes. Even in the cases where they don't outright absolve them of their crimes, they unquestionably try to comprehend the reasons that set them down their path and lead to their actions, while simultaneously trying to highlight arguments that ultimately classify them as victims. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
