Show simple item record

dc.contributor.advisorΤσολακίδου, Αικατερίνη
dc.contributor.authorΤαπεινού, Μαργαρίτα
dc.contributor.otherTapeinou, Margarita
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2019-03-19T10:16:29Z
dc.date.available2019-03-19T10:16:29Z
dc.date.copyright2019-03-19
dc.date.issued2018-12
dc.identifier.otherΕΓΛ/2018/00098el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/3955
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΒασιζόμενη στην φεμινιστική κριτική και τις σπουδές του φύλου, η παρούσα διατριβή μελετά την δράση τριών γυναικείων μορφών στο αρχαίο ελληνικό δράμα: της Φαίδρας στον Ιππόλυτο του Ευριπίδη, της Αντιγόνης στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή και της πρωταγωνίστριας της Λυσιστράτης του Αριστοφάνη. Η Φαίδρα ερωτεύεται τον γιο του άνδρα της και από φόβο μήπως διαρρεύσει το μυστικό της τον οδηγεί με ψευδείς κατηγορίες στον θάνατο. Η Αντιγόνη παραβαίνει τις εντολές του αρχηγού της πόλης Κρέοντα και θάβει τον αδελφό της Πολυνείκη, που θεωρείτο προδότης της πόλης, υπηρετώντας τους άγραφους θεϊκούς νόμους και ταυτόχρονα διαπράττοντας ύβρη την οποία πληρώνει με τη ζωή της. Τέλος, η Λυσιστράτη συνωμοτεί με τις υπόλοιπες γυναίκες της πόλης και της Ελλάδας με στόχο το τέλος του πολέμου και την αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας του οίκου αλλά και της κοινότητας της πόλης. Και οι τρεις ηρωίδες βγαίνουν από την σφαίρα του οίκου – με την οποία συνδέεται κατά κανόνα η γυναίκα στην κοινωνία στης κλασικής Αθήνας και στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία – και πραγματοποιούν μια δυναμική εισβολή στη δημόσια σφαίρα, η οποία παραδοσιακά συνδέεται με τον άνδρα. Θα δούμε ότι η παραβατική δράση τους προκαλεί μια βαθιά κρίση, η οποία οδηγεί άλλοτε στην καταστροφή και άλλοτε στην σωτηρία των αρσενικών χαρακτήρων. Στο τέλος των έργων το status quo αποκαθίσταται, όμως πριν από αυτό η γυναίκα μέσα από την δράση της οδηγεί τον άνδρα στη διερεύνηση κεντρικών ζητημάτων που σχετίζονται με την ταυτότητά του και σε μια διευρυμένη θέαση των πραγμάτων.el_GR
dc.format.extentvi, 49 σ. 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.publisherΑνοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρουel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectΦεμινιστική κριτικήel_GR
dc.subjectFeminist criticismel_GR
dc.subjectΑρχαίο δράμαel_GR
dc.titleΗ αναπαράσταση των γυναικών στο αρχαίο ελληνικό δράμα: Φαίδρα, Αντιγόνη, Λυσιστράτηel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractBased on feminist criticism and gender studies, this thesis studies the action of three female figures in ancient Greek drama: Phaedra in Euripides’ Hippolytus Antigone in Sophocles’ namesake tragedy and the protagonist in Aristophanes’ Lysistrata. Phaedra falls in love with her husband's son, whom she leads to death with false accusations, out of fear of exposing her secret. Antigone defies the orders of Creon, the ruler of the city, and buries her brother Polynices, who was considered a traitor of the city, following the unwritten divine laws but at the same time committing hybris, which she pays with her own life. Lastly, Lysistrata conspires with the rest of the women in the city and in Greece with the aim of ending the war and restoring the proper functioning of the house and the community of the city. All three heroines come out of the private sphere – with which the woman is generally associated in Classical Athens and in ancient Greek literature – and perform a dynamic intrusion into the public sphere, which is traditionally associated with men. We are going to see that their offending action causes a deep crisis, which sometimes leads to the destruction of the male characters and sometimes to their salvation. At the end of the plays, the status quo is restored, but before that, the woman – through her action – leads the man into exploring crucial issues related to his identity and to an extended view of things.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record