Η πολιτική φαρμάκου κατά την περίοδο της κρίσης

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνήσει τη φύση της προσαρμογής της πολιτικής φαρμάκου που έλαβε χώρα κατά την περίοδο της κρίσης, τόσο μέσω της μελέτης του εθνικού σχεδιασμού προ κρίσης όσο και μέσω της μελέτης των δημοσιονομικών μέτρων και διαρθρωτικών αλλαγών κατά τη διάρκεια της κρίσης. Για τους σκοπούς της εργασίας, πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της εθνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας αλλά και διενέργεια συνεντεύξεων με κρατικούς λειτουργούς και εκπροσώπους της φαρμακευτικής αγοράς. Στα πλαίσια των συνεντεύξεων, οι ερωτώμενοι κλήθηκαν να αξιολογήσουν τις πολιτικές και τα μέτρα που εφαρμόστηκαν, να περιγράψουν τις επιπτώσεις τους στις επιχειρήσεις του φαρμακευτικού κλάδου και τους ασθενείς και να προτείνουν μέτρα για τον περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης. Τα αποτελέσματα της έρευνας υποδεικνύουν έλλειψη εθνικού σχεδιασμού τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της κρίσης. Από την ανάλυση που πραγματοποιήθηκε, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η πολιτική που ασκήθηκε ήταν καθαρά δημοσιονομικού χαρακτήρα και τα μέτρα που εφαρμόστηκαν ήταν αποσπασματικά και ασύνδετα, αποσκοπώντας αποκλειστικά στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της κυβέρνησης. Παρά την εντυπωσιακή μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης και τη θετική συμβολή μεμονωμένων μέτρων, η συνολική επίδραση της πολιτικής φαρμάκου που εφαρμόστηκε ήταν αρνητική τόσο για τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις όσο και για τους ασθενείς.