Πολιτική υγείας και μεταναστευτικό / προσφυγικό ζήτημα στην ευρωπαϊκή Ελλάδα: προκλήσεις για τη Δημόσια Υγεία και το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο

Abstract

Ο περιορισμός ή και σε κάποιες περιπτώσεις η παραβίαση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων των προσώπων που αποτελούν τις λεγόμενες πληθυσμιακές ροές προσφύγων και μεταναστών έγινε κοινός τόπος κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών στην Ελλάδα. Ειδικότερα κατά τη διετία 2015-2016 εφαρμόστηκε πληθώρα ρυθμίσεων, τόσο σε εθνικό όσο και σε ενωσιακό επίπεδο, με στόχο την αντιμετώπιση των ζητημάτων ασφαλείας και ένταξης των ανθρώπων αυτών στο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Η διαιρετική τομή που έχει δημιουργηθεί στους κόλπους της Ένωσης σε συνδυασμό με την ένταση του φαινομένου, έχει δοκιμάσει τις αντοχές όλων των εμπλεκομένων εθνικών και υπερεθνικών δρώντων. Η αρωγή των κοινωνικών πολιτικών υποκειμένων, όπως οι εθνικές και υπερεθνικές Μη-Κυβερνητικές Οργανώσεις, αλλά και των διεθνών οργανισμών, όπως η Ύπατη Αρμοστεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης ουσιαστικά συντέλεσε στον επαρκή έλεγχο του φαινομένου, διότι τα εθνικά και ενωσιακά αντανακλαστικά χαρακτηρίστηκαν από ασάφεια και ατολμία. Αυτό δε μειώνει ούτε κατ’ ελάχιστον την αξία της προσφοράς των στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης στην Ελλάδα, ούτε επίσης την προσφορά όλων των άλλων θεσμικών και εξωθεσμικών εταίρων. Η προστασία του Θεμελιώδους Δικαιώματος της Υγείας στην Ελλάδα για αυτόν τον πληθυσμό κρίνεται ως ενδιάμεση και οι προτάσεις Πολιτικής Υγείας που διατυπώνονται στο πλαίσιο αυτής της μελέτης, μοναδικό σκοπό έχουν να αναδείξουν τις προοπτικές βελτίωσης των πρακτικών της ευρωπαϊκής Ελλάδας στο πεδίο της Πολιτικής Υγείας.