Η προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρίες σε χώρους πολιτισμού

Abstract

Η εργασία αυτή έχει στόχο να καταδείξει ότι με την κατάλληλη διαχείριση του πολιτισμού μπορεί να υπάρξει πρόσβαση των ατόμων με αναπηρίες σε χώρους πολιτισμού. Συγκεκριμένα διερευνάτε η έννοια της αναπηρίας και η σημασία της στην ανάπτυξη της πολιτισμικής διαδικασίας, η διευκρίνηση του πολύπλευρου και πολύπλοκου όρου «άτομα με αναπηρία» και ο ρόλος της πολιτείας στην πολιτισμική εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρίες. Στη συνέχεια αναλύονται έννοιες σε σχέση με την αναπηρία όπως αυτές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της προσβασιμότητας, του θεσμικού πλαισίου του Κράτους της Κύπρου, της θρησκείας και του ρόλου των νέων τεχνολογιών, ώστε αυτές να αποτελέσουν αρωγό για την επίτευξη του αρχικού στόχου της έρευνας. Επιλέχθηκε ως μελέτη περίπτωσης για την παρούσα έρευνα η εκκλησία της Παναγίας της Αγγελόκτιστης στο Κίτι. Η μεθοδολογία που εφαρμόζεται μέχρι το κεφάλαιο 3 αφορά κυρίως βιβλιογραφική έρευνα. Μέσω του μεταβατικού ερωτήματος «ανάπηροι άνθρωποι ή ανάπηρη κοινωνία», η εργασία οδηγείται στη σκιαγράφηση των επιμέρους ομάδων ατόμων με αναπηρίες που εξετάζονται στην έρευνα. Μεταξύ αυτών α) άτομα με κινητικές αναπηρίες β) άτομα με αισθητηριακές αναπηρίες και γ) άτομα με νοητική υστέρηση. Την γράφουσα ανέκαθεν την προκαλούσε η εκπαίδευση των ατόμων με ιδιαιτερότητες, αυτό το μυστήριο της ελευθερίας τους. Προσπαθούσε πάντα να καταλάβει το πέπλο μυστηρίου που τους περιβάλλει. Ελεύθερα πνεύματα που σπάνε τα δεσμά των επίγειων και ανά πάσα ώρα και στιγμή, μεταφέρονται με τη σφαίρα της φαντασίας τους σε άλλους εξωπραγματικούς κόσμους. Μη κατανοητούς αρκετές φορές για τους άλλους που είναι εγκλωβισμένοι στις παρωπίδες της καθημερινότητας τους και δεν τολμούν να υπερβούν έστω και για λίγο το κλισέ που τους επιβάλλει η σημερινή κοινωνία στην οποία ζουν. Έτσι η γράφουσα οδηγείται στη διερεύνηση της πρόσβασης αυτών των ατόμων στον συγκεκριμένο χώρο πολιτισμού εφαρμόζοντας ποιοτική μέθοδο διερεύνησης μέσω ερωτηματολογίων. Η μεθοδολογία αυτή αρχικά σκοπεύει στην εκμαίευση της αλήθειας για το συγκεκριμένο θέμα και στη συνέχεια επιχειρείται ο καθορισμός κάποιων μελλοντικών προτάσεων που να αποσκοπούν στην επαλήθευση του κύριου στόχου της εργασίας. Στο τέλος επανατοποθετούνται τα συμπεράσματα από όλη την δομή της εργασίας. Διαφαίνεται έτσι καθαρά ότι η βασική θέση και στόχος της εργασίας είναι εφικτός. Δηλαδή, ότι με την κατάλληλη διαχείριση του πολιτισμού μπορεί να επέλθει πρόσβαση των ατόμων με αναπηρίες στους χώρους πολιτισμού.