Η θεατρική διασκευή του δοκιμίου της Βιρτζίνια Γούλφ A Room of One's Own - Ένα δικό σου δωμάτιο, απο τους σκηνοθέτες Γιάννη Λασπιά και Patrick Garland

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή έχει σκοπό να εμβαθύνει στη θεατρική διασκευή του εμβληματικού δοκιμίου της Βιρτζίνια Γουλφ A Room of One’s Own – Ένα δικό σου δωμάτιο τόσο στην ελληνική όσο και στη διεθνή σκηνή. Η διατριβή έχει διαθεματικό χαρακτήρα αφού στηρίζεται σε δύο στενά συνδεδεμένους κλάδους της τέχνης: του θεάτρου και της λογοτεχνίας.

Η έρευνα για την εκπόνηση της συγκεκριμένης μεταπτυχιακής διατριβής κινήθηκε σε ποιοτικό επίπεδο. Αρχικά, έγινε μελέτη ακαδημαϊκών δοκιμίων και βιβλίων σε θέματα που αφορούν τη διασκευή για να καταλήξουμε σε μια ολοκληρωμένη επεξήγηση του όρου. Προχωρώντας, ερευνήθηκε η σχέση της Βιρτζίνια Γουλφ με το θέατρο καταλήγοντας στη δημιουργία της δικής της θεωρίας για το θέατρο. Ακολούθως μελετήθηκε το δοκίμιο της Γουλφ A Room of One’s Own με κύριο γνώμονα τα μηνύματα που ήθελε να περάσει η Γουλφ και κατ’ επέκταση αποκαλύπτονται οι λόγοι που μπορούν να παρακινήσουν ένα σκηνοθέτη να επιλέξει να διασκευάσει αυτό το έργο, καθώς και πως προσεγγίζεται η αποτύπωση της Γουλφ ως θεατρικός χαρακτήρας, αφού η παρουσία της επί σκηνής απαιτείται από τη φύση του κειμένου της. Συνεχίζοντας αναλύθηκαν ξεχωριστά οι δύο διασκευές του κειμένου. Η διασκευή του Patrick Garland αναλύθηκε με βάση τη θεατρική παράσταση η οποία βιντεοσκοπήθηκε για σκοπούς αναμετάδοσης της στην τηλεόραση, ενώ η διασκευή του Γιάννη Λασπιά με τίτλο Το δικό της δωμάτιο μελετήθηκε βάση του τυπωμένου κειμένου του θεατρικού. Ακολουθεί η σύγκριση της προσέγγισης των δύο αυτών διασκευαστών φτάνοντας στον επίλογο όπου τίθεται το ερώτημα: σε ποιόν ανήκει τελικά το νέο κείμενο. Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση μέσω των συμπερασμάτων που ανάχθηκαν σε αυτή τη μεταπτυχιακή διατριβή είναι ότι τόσο το αυθεντικό κείμενο όσο και το διασκευασμένο δεν μπορούν να ανήκουν αποκλειστικά σε ένα δημιουργό, αφού και τα δύο οφείλουν την ύπαρξη τους σε όλα τα άλλα κείμενα που γράφτηκαν πριν από αυτά, και ταυτόχρονα στον κάθε αναγνώστη που με την πράξη της ανάγνωσης ερμηνεύει εκ νέου το κείμενο προσδίδοντας του νέες σημασίες.