| dc.contributor.advisor | Λιαπής, Βάϊος | |
| dc.contributor.author | Γαρουφαλής, Θωμάς | |
| dc.contributor.other | Garoufalis, Thomas | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2018-09-21T07:58:31Z | |
| dc.date.available | 2018-09-21T07:58:31Z | |
| dc.date.copyright | 2018-09-20 | |
| dc.date.issued | 2018-05 | |
| dc.identifier.other | ΘΣΠ/2018/00116 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/3749 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Οι Βυζαντινοί, ακολουθώντας την ελληνιστική φιλολογική παράδοση, προέβησαν σε αντιγραφή, φιλολογική επιμέλεια και υπομνηματισμό των αρχαίων ελληνικών κειμένων. Επιπρόσθετα, ανέπτυξαν και μια τεχνική λογοτεχνικής σύνθεσης κειμένων με χριστιανικό περιεχόμενο, κυρίως τον 4ο και 5ο μ.Χ. αιώνα, η οποία στηριζόταν στη συναρμογή στίχων από αρχαιοελληνικά λογοτεχνικά έργα. Πρόκειται για τον λεγόμενο κέντρωνα. Βέβαια, η τεχνική αυτή του συμπιλήματος, δηλαδή της επαναχρησιμοποίησης ολόκληρων τμημάτων πεζού και όχι μόνο λόγου στην συγγραφή ενός νέου κειμένου δεν χαρακτηρίζει μόνο την λογοτεχνική σύνθεση κειμένων τους εν λόγω αιώνες, αλλά αποτέλεσε μια πρακτική πολύ διαδεδομένη στην θεολογική γραμματεία του βυζαντίου.
Στην παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή επιχειρήθηκε η μελέτη του κέντρωνα Χριστός Πάσχων, που αναδεικνύει κάποιες πτυχές της διαχρονικότητας της αρχαίας δραματουργικής παραγωγής στο ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος. Η μελέτη κατέγραψε τις επιρροές αρχαίων τραγωδιών στο έργο, όπως αυτές επισημαίνονται από τον Tuilier στην έκδοσή του. Η καταγραφή και η αντιστοίχηση των στίχων του έργου με στίχους των τραγωδιών Εκάβη, Μήδεια, Ορέστης, Ιππόλυτος, Τρωάδες, Ρήσος και Βάκχαι του Ευριπίδη, Προμηθεύς Δεσμώτης και Αγαμέμνων του Αισχύλου, καθώς και Αλεξάνδρα του Λυκόφρονα επέτρεψε τον συσχετισμό του Χριστού Πάσχοντος με τις φιλολογικές πηγές του και ανέδειξε τους τρόπους επαναχρησιμοποίησης των αρχαίων στίχων.
Επιπρόσθετα, σε αυτή την μεταπτυχιακή διατριβή διερευνήθηκε ο τρόπος πραγμάτευσης των Παθών του Χριστού από τον συγγραφέα και η παρουσίαση των απόψεων διαφόρων μελετητών (Κ. Κrumbacher, W. Puchner, κ.λπ.) για το έργο και τις δυνατότητες θεατρικής επιτέλεσής του την εποχή της συγγραφής του. Η παρουσίαση των απόψεων αυτών αναδεικνύει διάφορα προβλήματα προσέγγισης των σχέσεων έργου–κοινού–συγγραφέα–εποχής: μεταξύ άλλων, την έλλειψη πηγών, τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στο θέατρο και τις απόψεις των μελετητών του έργου για τον τρόπο αξιοποίησης του στοιχείου της δραματοποίησης στη λειτουργική και κοσμική ζωή του Βυζαντίου. | el_GR |
| dc.format.extent | vii, 158 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ευριπίδης -- π. 480-406 π.Χ. -- Κριτική κειμένων | el_GR |
| dc.subject | Ευριπίδης -- π. 480-406 π.Χ. -- Τραγωδίες | el_GR |
| dc.title | Χριστός Πάσχων: η ευριπίδεια δραματουργία σε χριστιανικά συμφραζόμενα | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The Byzantines, continuing a tradition established already in Hellenistic times, transcribed, edited and commented on a number of ancient Greek texts. In addition, they developed, especially in the 4th and 5th centuries, a technique of composition of Christian texts based on the recombination and adaptation of lines from Greek poetic texts. The products of this technique are known as κέντρωνες, or centos. Of course, this technique of recombination and adaptation of lines from Greek poetic texts, eventually constituted a practice widespread in the Byzantine theological literature.
The topic of this dissertation is the study of the centο entitled Christus Patiens (Χριστός Πάσχων), which may highlight some aspects of the continuity of ancient drama in the Eastern Roman State. The dissertation records the influences of ancient tragedies on the work, as catalogued by Tuilier in his edition of the text. By recording and matching lines of Christus Patiens with lines from Euripides’ Hecuba, Medea, Orestes, Hippolytus, Trojan Women, Rhesus, Bacchae, Aeschylus’ Prometheus Bound and Agamemnon, and Lycophron’s Alexandra, the dissertation makes it possible to associate the later work with its literary sources, and highlightes the various ways in which it reuses ancient dramatic texts.
In addition, this thesis examines the way in which the author of Christus Patiens deals with the Passion of the Christ, and presents the views of various scholars (K. Krumbacher, W. Puchner, etc.) on his work as well as on the possibility οf its dramatic performance at the time of its composition. The presentation of these views brings out various problems of approaching the relationships between the work, its author, its public and its era — notably, the lack of adequate sources, the attitude of the Church towards the theater, and the views of scholars on how dramatization might find its place in both the liturgical and the secular life of the Byzantines | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
