Κινητικές πρακτικές στην υποκριτική τέχνη και σκηνοθεσία του 20ου αιώνα: Συγκριτική μελέτη με πρακτική εφαρμογή στη μέθοδο του Meyerhold και την τεχνική του Grotowksi στο έργο του P. Picasso Τέσσερα Κοριτσάκια

Κατά τον 20ο αιώνα και τις αρχές του 21ου αιώνα παρατηρείται έντονη διαφοροποίηση στα θεατρικά δρώμενα. Σπουδαίοι επαγγελματίες του θεάτρου καταπιάνονται με τα εκφραστικά μέσα των ηθοποιών, απομακρύνονται από τη λεκτική φόρμα και τις διάφορες θεατρικές τεχνικές που υπήρχαν έως τότε και εστιάζουν στην σωματικότητα και τις αλλαγές που μπορεί να προσφέρει η κιναισθητική εμπειρία στην υποκριτική και τη σκηνοθεσία (Sheets –Johnston 2015:xv-xx, Τσιόκανος 2017:4).
Στην παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή, συζητούνται οι κινητικές πρακτικές και το σωματικό θεάτρο που χρησιμοποιήθηκαν στο θέατρο από τον 20ο αιώνα. Η έρευνα εστιάζει, μέσω της συγκριτικής ανάλυσης, σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, στη Βιο-μηχανική του Meyerhold και την τεχνική του Grotowski. Καταγράφονται επίσης οι τρόποι εφαρμογής των δύο σχολών, οι επιδράσεις που είχαν στην υποκριτική τέχνη, αλλά και τα αποτελέσματα που είχε το πείραμα της μεταπτυχιακής διατριβής κατά την εφαρμογή των δύο αυτών πρακτικών, πάνω στο κείμενο του P. Picasso Τέσσερα Κοριτσάκια.