Η σχολική παράσταση μέσα στις νέες εκπαιδευτικές και κοινωνικές συνθήκες

Σκοπό και κεντρικό ερώτημα της παρούσας μελέτης αποτελεί η διερεύνηση του ρόλου της σχολικής παράστασης στις σύγχρονες κοινωνικές και εκπαιδευτικές συνθήκες, της πολυ-πολιτισμικής σχολικής πραγματικότητας, καθώς και η πρόσληψη του σκηνικού θεάματος απέναντι σε ανήλικους θεατές, αλλά και σε ένα ανομοιογενές και πολυπολιτισμικό κοινό, όπως προκύπτει στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα.

Μεθοδολογικά, κατά πρώτον προσεγγίζεται η παιδαγωγική διάσταση της σχολικής παράστασης και στη συνέχεια διερευνώνται οι παράγοντες παραγωγής και η διαδικασία προετοιμασίας της σχολικής παράστασης, διαμορφώνεται στις σύγχρονες εκπαιδευτικές συνθήκες της διαπολιτισμικότητας των σύγχρονων τεχνολογιών και επιδρά στο ρόλο του εκπαιδευτικού. Ακολουθεί μια θεωρητική προσέγγιση της έννοιας πρόσληψης της θεατρικής παράστασης όπως εξειδικεύεται περαιτέρω συγκεκριμένα για κοινό με ανομοιογένεια ως προς το πολιτιστικό υπόβαθρο, αλλά και για το ανήλικο κοινό με τις ανάλογες ιδιαιτερότητες.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, σε αντιδιαστολή με τα παλαιότερα πρότυπα σχολικών εορτών, αναδεικνύεται η σχολική παράσταση ως πολιτιστική εκδήλωση, ως σύνοδος όλων των τεχνών και ως “πάμμουσος παιδαγωγία”. Επιπλέον, αναδεικνύεται η αναγκαιότητα για περαιτέρω κατάρτιση των εκπαιδευτικών καθώς στο πλαίσιο της “πάμμουσου παιδαγωγίας” καλούνται να παίξουν το ρόλο του σκηνοθέτη, του εμψυχωτή, του καθοδηγητή και του συνεργάτη. Στα ευρήματα της μελέτης αναδεικνύονται οι δυνατότητες που παρέχονται από τη χρήση των νέων τεχνολογιών από τους μαθητές, με την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού, για την επίτευξη του καλλιτεχνικού και κυρίως του παιδαγωγικού αποτελέσματος της σχολικής παράστασης με γνώμονα την αρχή της συμμετοχικότητας και την καλλιέργεια της παιδείας των μαθητών γενικότερα.

Συμπερασματικά, σημειώνεται το αδιαμφισβήτητο της μεταβολής των σύγχρονων εκπαιδευτικών συνθηκών, όπως επιδρούν στο ρόλο του εκπαιδευτικού, στο ρόλο της θεατρικής αγωγής συνολικά, καθώς πλέον απευθύνεται σε ανομοιογενές κοινό, αλλά και στο ρόλο της Παιδείας εν γένει ως διαμορφωτή και συνειδήσεων των πολιτών προς μια νέας κοινωνικής πραγματικότητας με κοινές πολιτισμικές αναφορές, υπέρ της ειρηνικής συμβίωσης των λαών, παράλληλα με την καλλιέργεια της ιστορικής μνήμης και πολιτισμικής ταυτότητας.