Διερεύνηση της επίδρασης της ξηρασίας στα ενεργειακά αποθέματα των δένδρων ως μηχανισμός που μπορεί να τα οδηγήσει σε αποκέντρωση

Οι μηχανισμοί που επιδρούν στη φυσιολογία των φυτών οδηγώντας τα σε δασική θνησιμότητα πιθανολογείται οτι σχετίζονται με τη διακύμανση των επιπέδων των ενεργειακών αποθεμάτων των δένδρων και δεν έχουν ακόμη διαλευκανθεί. Σημείο κλειδί σχετικά, θεωρείται η κατανόηση του πως μεταβάλλονται οι μη δομικοί υδατάνθρακες (Non Structural Carbohydrates-NSC, δηλ. τα σάκχαρα και το άμυλλο) στους φυτικούς ιστούς σε συνθήκες ξηρασίας.
Ενω η περιοδική μείωση των συγκεντρωμένων NSC εντός των φυτικών ιστών υποδεικνεύεο οτι η ζήτηση για άνθρακα ξεπερνάει τη δεδομένη προσφορά, μια σταθερά υψηλή συγκέντρωση NSC συντείνει στο οτι η φωτοσύνθεση καλύπτει ή και υπερβαίνει τις δομικές μεταβολικές ή άλλες ανάγκες του φυτού. Σκοπός της διατριβής είναι η διερεύνηση των αιτιών που οδηγούν τα δέντρα σε αποκέντρωση και επικεντρώνετι στη χαλέπιο πεύκη (Pinus halepenis Mill). Εξετάστηκε αν η αποκέντρωση των δένδρων σε συνθήκες ξηρασίας μπορεί να οφείλεται σε σταδιακή λιμοκτονία τους λόγω έλλειψης NSC. Τυχόν απόρριψη αυτής της υπόθεσης αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο η αποκέντρωση να προκαλείται λόγω υδραυλικής κατάρρευσης. Για την επίτευξη του παραπάνω στόχου έγινε μέτρηση της διακύμανσης των NSC σε βελόνες, φλοίωμα κλαδιών, ξύλωμα κλαδιών, κορμού και ρίζας σε δείγματα 60 δέντρων απο 5 βιότοπους με διαφορετικά επίπεδα εδαφικής υγρασίας στην Ελλάδα και στη Γαλλία την άνοιξη και στο τέλος της ξηρής περιόδου.