Οι αντιλήψεις των εκπαιδευτικών για τη συνεκπαίδευση των μαθητών με και χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στη γενική τάξη

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να παρουσιάσει τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών σχετικά με το ζήτημα της συνεκπαίδευσης των μαθητών με και χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στη γενική τάξη. Πρόκειται για μία νέα πρακτική στο χώρο της εκπαίδευσης των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, που τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται και στη χώρα μας με τη μορφή της παράλληλης στήριξης. Σχετικά με την εφαρμογή της υπάρχει μία διάσταση απόψεων. Στόχος, λοιπόν, της έρευνας αυτής είναι να διερευνήσει τις απόψεις των εκπαιδευτικών. Η ερευνητική στρατηγική που επιλέξαμε είναι περιγραφική έρευνα που διενεργήθηκε με ερωτηματολόγιο και το δείγμα της έρευνας συγκροτήθηκε από εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, γενικής και ειδικής αγωγής. Αρχικά, στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται η πορεία εξέλιξης από τα ειδικά σχολεία έως τη σημερινή πρακτική της συνεκπαίδευσης (ενσωμάτωσης). Αναλύονται, ακόμη, κάποια θεωρητικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για την κατανόηση και ερμηνεία της δομής της συνεκπαίδευσης, τα μοντέλα αναπηρίας, οι νομοθετικές ρυθμίσεις στο διεθνή και ελληνικό χώρο, καθώς, επίσης, γίνεται και η διευκρίνιση κάποιων βασικών εννοιών και όρων. Τέλος, καταλήγουμε σε συμπεράσματα, όπως η μεγάλη ανάγκη για επιπλέον κατάρτιση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σχετικά με τα ζητήματα της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, ώστε η εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων ενσωμάτωσης να είναι πιο αποτελεσματική και η ανάγκη συνειδητοποίησης από την πλευρά των εκπαιδευτικών πως το σχολείο πρέπει να είναι ανοιχτό για όλα τα παιδιά, καθώς η ενσωμάτωση των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει.