Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΟικονόμου, Χαράλαμπος
dc.contributor.authorΤσιρόζογλου, Κωνσταντίνος
dc.contributor.otherTsirozoglou, Constantinos
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2012-07-25
dc.date.accessioned2012-07-25T08:17:47Z
dc.date.available2012-07-25T08:17:47Z
dc.date.copyright2012-06
dc.date.issued2012-07-25
dc.identifier.otherΔΜΥ/2012/00098el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/347
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΤα ανοϊκά σύνδρομα χαρακτηρίζονται ως σύγχρονη επιδημία. Αποτελούν μείζον πρόβλημα της δημόσιας υγείας, λόγω της δημογραφικής γήρανσης και της αύξησης της συχνότητας εμφάνισής τους μεταξύ των ηλικιωμένων. Ένα ιδιαίτερο γνώρισμά τους είναι ότι πέραν των ασθενών πλήττουν (με διαφορετικό τρόπο) και τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για τη φροντίδα τους. Η παρούσα μελέτη έχει ως σκοπό τη διερεύνηση της επιβάρυνσης που βιώνουν οι φροντιστές ανοϊκών ασθενών στην κοινότητα (περιοχή της Αθήνας) ως παρενέργεια του έργου που προσφέρουν, σε συσχέτιση με το κοινωνικό-δημογραφικό τους πρότυπο. Έλαβε χώρα κατά το χρονικό διάστημα Οκτώβριος 2011-Φεβρουάριος 2012. Οι συμμετέχοντες επιλέχθηκαν μετά από σκόπιμη δειγματοληψία. Ο πληθυσμός τους απαρτιζόταν από 100 άτομα, συγγενείς ανθρώπων με άνοια, οι οποίοι βοηθούνται με προγράμματα κατ’ οίκον φυσικοθεραπείας. Πραγματοποιήθηκαν ημιδομημένες συνεντεύξεις, που βασίστηκαν στο Ερωτηματολόγιο Zarit Burden Interview (ZBI) και στα κοινωνικο-δημογραφικά τους δεδομένα. Οι απαντήσεις βαθμολογήθηκαν σε 5βαθμη κλίμακα Likert. Ακολούθησε στατιστική επεξεργασία των δεδομένων με το στατιστικό πακέτο SPSS 16.0. Αρκετά από τα ευρήματα συμφωνούν με αντίστοιχα άλλων μελετών. Η πλειονότητα των συμμετεχόντων ήταν έγγαμες γυναίκες –κυρίως κόρες- με μέση ηλικία τα 56 έτη. Οι περισσότεροι από τους φροντιστές συγκατοικούσαν με τους ασθενείς τους. Περίπου οι μισοί βίωσαν «μέτρια έως σοβαρή επιβάρυνση» με την παρατεταμένη χρονικά διάρκεια φροντίδας και την έλλειψη εργασίας να αναδεικνύονται ως παράγοντες αυξημένου κινδύνου για επιδείνωση της επιβάρυνσης. Η μελέτη ανέδειξε την ανάγκη ψυχοκοινωνικής και οικονομικής στήριξης των φροντιστών των ασθενών με άνοια, ώστε να μειωθεί η καταπόνηση που υφίστανται. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, θα ήταν σκόπιμη μια κοινωνική πολιτική σε εθνικό πλαίσιο, η οποία θα ενεργοποιούσε και θα συντόνιζε κοινωνικές υπηρεσίες, δομές και φορείς της Π.Φ.Υ ενώ παράλληλα θα ευαισθητοποιούσε τους λειτουργούς τους.el_GR
dc.format.extent87 σ. πιν., 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.subjectΑνοιαel_GR
dc.subjectΑνοϊκά σύνδρομαel_GR
dc.subjectDementia syndromesel_GR
dc.subjectAlzheimer diseaseel_GR
dc.titleΗ επιβάρυνση φροντιστών ατόμων με άνοια. Η περίπτωση των ασθενών στην περιοχή της Αθήνας, οι οποίοι βοηθούνται μέσω προγραμμάτων κατ' οίκον φυσικοθεραπείαςel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractDementia syndromes (Alzheimer’s disease and related disorders), are characterized as contemporary epidemics. They are a major problem of public health due to the ageing population and its increasing appearance in older people. In addition, these epidemics have a negative influence on the caregivers. The purpose of the present study, deals with the research results having to do with the burden suffered by the caregivers, who deal with patients suffering from dementia syndromes in the community (in selected areas of Athens), particularly aiming at the assessment of their burden a result of caregiving, in correlation with socialdemographic standings, during a time span from October 2011 to February 2012. The population studied consisted of a selected sample of 100 relatives of primary care patients with dementia, who are aided/treated at home by physiotherapists. Semistructured interviews were conducted based on two questionnaires: a) one in order to complete their social demographic profile and one for the measuring of the burden of caregiving. This scale is based on the Zarit Burden Interview (ZBI). ZBI is a short valid and reliable method which has been used since 1986, widely, throughout the world. The results which were collected were analyzed with the statistical packet SPSS 16.0. Some findings of this study are in accordance with those of relative studies. The majority of caregivers were married women –mainly daughters- with a mean age of 56. In addition, they lived with their patients. Approximately half of them experienced “moderate to severe burden”. Factors, attributing to higher risk levels of severe burden, for those who cared of their elderly patients for a long period, were the prolonged time periods and the non existence of a job or external activities. The present study indicates the necessity for the improvement of care givers of patient with dementia and the need for the minimization of the their burden through certain national health care and social policy strategies, since the public section of health care considers that home care of demented patients is more cost-effective than their isolation in a mental institution or a home for the aged and first of all acceptable by most people, especially in the Greek society.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής