Οι παρεκβάσεις στο πρώτο βιβλίο του Ηροδότου και ο λειτουργικός τους ρόλος στην κύρια ιστορική αφήγηση

Η παρούσα εργασία εξετάζει τον λειτουργικό ρόλο των παρεκβάσεων στο πρώτο βιβλίο των Ιστοριών του Ηροδότου (Κλειώ) καθώς και τη συσχέτισή τους με την κύρια ιστορική αφήγηση. Συγκεκριμένα σ’ αυτήν τη διατριβή εξετάζονται οι εξής νουβέλες: Γύγης και Κανδαύλης, Κροίσος και Σόλων, η ιστορία του Άδραστου, η ιστορία του Αστυάγη και του Άρπαγου και το ανέκδοτο του Αρίωνα με το δελφίνι.

Παράλληλα, εξετάζονται συγκεκριμένα μοτίβα που επαναλαμβάνονται στις εν λόγω νουβέλες όπως είναι η παρέμβαση των θεών, η κυκλική σύνθεση, το σχήμα ύβρις – τίσις, το μοτίβο του ψευτοδιλήμματος, το μοτίβο της ανάκρισης κ.ά. και καταδεικνύεται ότι παρά τη διαφοροποιημένη μορφική και περιεχομενολογική τους σύσταση δεν λειτουργούν αποσπασματικά αλλά κατέχουν σημαντικό ρόλο εμβαθύνοντας, αιτιολογώντας και ενισχύοντας την κύρια ιστορική αφήγηση.