Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου: Ζητήματα χρόνου και εστίασης στις αφηγηματικές ρήσεις του Προμηθέα και της Ιούς

Αντικείμενο της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής αποτελεί η αφηγηματολογική προσέγγιση των μονολογικών ρήσεων του Προμηθέα και της Ιούς, οι οποίες προσφέρουν την απαιτούμενη ροή στον στατικό, από άποψη δράσης, Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, μέσω των διηγητικών κριτηρίων του χρόνου και της εστίασης, όπως αυτά ορίζονται στην αφηγηματική τυπολογία του G. Genette. Το εγχείρημα στοχεύει στην αποκάλυψη των υποκείμενων δομών της αφήγησης που συμβάλλουν στην πληρέστερη κατανόηση και ερμηνεία του κειμένου, λειτουργώντας στην ουσία ως μια διαφορετική αναγνωστική πρόταση για τη συγκεκριμένη τραγωδία. Η σύνθετη χρήση του χρόνου είναι χαρακτηριστική του έργου του μεγάλου Τραγικού, ο οποίος, προκειμένου να προκαλέσει αγωνία, εγκαταλείπει τη φυσική ακολουθία των γεγονότων και μετακινεί την αφήγηση πρώτα στο παρελθόν, για να τη συνδέσει στη συνέχεια με μια προσδοκία ή μια πρόρρηση για όσα θα γίνουν στο μέλλον. Η μελέτη του χρονικού ιστού, παράλληλα με τον εστιακό κώδικα των δραματικών προσώπων, φέρνει στην επιφάνεια την αργή, αλλά σταθερή δραματική εξέλιξη των χαρακτήρων που κορυφώνεται με το πέρας της τραγωδίας, ενώ ταυτόχρονα φωτίζει, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, τον προβληματισμό και τη θέση που παίρνει ο Αισχύλος απέναντι στα νέα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα της εποχής του.